Bazen gönlümde sevinç, bazen gözlerimde nem. Nisan yağmurlarından bereketlidir annem. Ellerinden, bereket yağar hep soframıza. Dilinde bizler için buğu buğudur dua. Gönlünden güller yağar gönlümdeki boşluğa.



Bela dalgalarına kepezdir benim annem. Benim için daima gözlerinde üşür nem. Yorgan olur sevgisi soğuk gurbet akşamı. O süsler uykularda mütevazı rüyamı. Yüreğim avucunda, annem bana duada. Gönlümdeki murada renk o iki cihanda.



Cennet kokusu var annemin ayağında. Gönlü bana kol kanat belâlar tufanında. Annemin duasıdır beni ayakta tutan. İki büklüm olurdum duaları olmasa…




Annem çileli kadın, bize gümrah sevgisi. Çile yumaklarını, çözer yeniden sarar; yokluğun yok yerinde bizler için var arar. Fukara iklimlerde, gönlüyle ellerini birleştiriverir de bize aşlar hazırlar, emsalsiz sevgisiyle.




Acısı ve sevinci hep bize odaklıdır. O dertli yüreğinde ne acılar saklıdır. Biz düşsek, o da düşer. Ağlasak, gerçek ağlar. Annem sağ iken benim önümde erir dağlar… Benim dertlerimle tek annem yüreğin dağlar. Hani demiş ya şair “Ağlarsa anam ağlar gayrısı yalan ağlar.”



Bir güne sığar mı hiç anaların sevgisi. Anne sevgisidir ki sevginin emsalsizi. Hatice’tül Kübra o, Asiye yahut Meryem. Amine, nur annesi. Evladı hakkın sesi… Ayşe ki hümeyradır mü’minlerin annesi… Fatıma annelerin en safı en incesi. Evlad-ı resuldür o. O bir inci tanesi. Kıymet biçilemeyen ümmü ebihadır o. Üzerimize olsun hepsinin şefaati.



Annem benim has kadın. Yokluğa nikahlıdır. Dünya yoktur gözünde ahiret muratlıdır. Derdini gizler bizden, yüreğinden ahlıdır. Ak saçlarında gamı renk olur yıllar içre. Başındaki örtüyle uçmağa kanatlıdır.


Her muradı banadır onu fani cihanda. Hem mazide, hem anda, hem gelecek zamanda. Benim için dilinden dökülen hep duadır. Eline su dökemez bu dünyada hiç kimse. Çünkü, o bir anadır.





Annem, baba evimde olmasa babam da yok. Karnı aç olsa bile bilirim ki gözü tok. Annem yemez yedirir, titrer üzerimize. Kol kanat üstümüze gönlü ve duasıyla. O bir kanatsız melek sevinciyle yasıyla. Hanemizdeki direk tavrıyla tasasıyla.
Sözlerime noktayı koydum şair sözüyle. Hakkını helâl eyle, bana ey melek anne!


“Anne girdin düşüme.

Yorganın olsun duam;

Mezarında üşüme.



Anlamam, anlatamam.

Düşen düştü peşime,

Artık vadeler tamam...”NFK

Selâm olsun bu demde selâm tüm annelere…
Ankara,03.05.2010 İbrahim KİLİK