kimse tam anlamıyla sevmez...

herkes sevdim, seviyorum, seveceğim der ama aslında kimse sevmez. sadece zaman geçiririz.kendimizi yakın hissettiğimiz kişiye hayatımızın belli zaman dilimlerinde yer vermeye çalışırız. düşünürsek şayet yalnız doğup yalnız ölürüz bigün bu yalanlarla ağ örülmüş dünyadan. hayatımızda sürekli yenilikler belki de bazan heyecan yaşamak isteriz. bişey.... birileri... bize farklı gelir. işte o an durur... düşünürüz. aniden işte bu deriz. ve sorgusuz sualsiz hayatımıza davet ederiz. belki de sadece çaresizlikten böyle düşünürüz. sevdim deriz ama düşünün bi... sevdim dediğimiz varlığı şimdi sevmiyoruz. (seviyorum) deriz fakat seviyorum derken bile ansızın bi başkasını düşünürüz. (sevicem) deriz ama daha gelecek denen gelmeden yine sevdim deriz. bu düzen hep böyle sürüp gider. neden gerçekten sevdim, seviyorum, seveceğim diyemeyiz. demeye cesaret bulsak bile gerçekleştiremeyiz? biz bu kadar aciz miyiz? kalbim sancıyor şimdi. bıçak bıçak batıyor sanki. sızısını durdurmak ne mümkün!.. diyorum ama bende de aynı. şu gün olmuş sevdim, seviyorum, sevicem, diyorum. yalnız kalmaktan korkuyorum belki de. aşk değil sevgi değil bunun adı... kimbilir sadece çaresizce kabulleniyorum...