Hayatında kal sevgili.Benimki dik bir yokuş.Sözlerine kendisi bile inanılmayan yokuş.Bir sevdaya yer yok artık kalbimde.Üzgünüm...
Gel yakınıma ihtiyacım var sana sevgilim.Asıl sevdiklerim bana acılarını bırakanlarmış.Dön geri ,açılalım ufka.Sözlerinde bana tutuklan.Sadece basitlik arTık istiyorum.Bırakalım kendimizi yine, hani o özendiğimiz yaşlılar gibi olalım.Nasıl bir duruşları vardı değilmi.İçimizi çekmiştik seninle.Farklı insanlar tanıyalım, tutunalım ve hiç bırakmayalım bu gezginliği seninle.Hayat diye bir engel kalmasın düşlerimizde nasılsa yüzün bir içten ses.Yakınlığıma yakın sözlerime kelime.Hasretine ömür.Her nedende sensin işte.İnan yok bir daha eski sevgiliye yardım.Şimdi içinden diyorsun çöz bu mutsuzluğu o zaman.Bak ağzımı buruşturdum bir gözüm yine kapandı.Yaşadıklarım anla sevgili.Nerede nasıl demirleyeceğim aşkını(yokluğunu).
Tepede yine ışık var.Yalnızlığın ilk adımları.Nelerini özlüyorum biliyormusun.Durgunluğunu,içtenliğini,konuşma patlamalarını.
Bu sefer herşey güzel olacak.Bak yine döndün.Haklısın kendin için döndün.Benimki öyle hasretmiş.Geçer dedim aşkın nasılsa düşüncelerimde yalnızım.Sende geçersin bir kez daha yalnız kalırım.Gezginliğim devam eder.Yoksun.Halbuki suya giren bir çocuk gibi korkak ve titreyecektim yokluğunda her şehirde.Sabah yine çıkıyorum.Hngi şehir mi?Karadeniz’gideceğim.Hangi denize gittiysem yanımdaydın şimdi.
İsyanım sana değil Karadeniz.İnsanlara.Peki yine mi kaybettim.Taş mutsuzluğumu.Gelecek nereye kadar seni bana arattıracak.Bulmak istiyorum artık bedenimi ben.Yaşayabileceğim yeri.
Alma beni ölüm meleği.Uzağım başka bir dünyaya.Günahlar bedenimin.Yanımda iki yolcum var.Bir yalnızlığım iki hasretine ömür.Sevgilim öyle bir yaşayış bu.Yinede alma beni ölüm meleği sevdaya nasılsa uzağım.Ama acımada.Alma beni ölüm meleği.Sevgilim...