Bazen hayattan bütün ümidinizi kesersiniz.Her şey yok olup gitmiştir elinizden..Bir yandan bir hiç olmak istersiniz bir yandan da mükemmel biri.Tercih yapmakta zordur bunu hayatımıza geçirmekte.Birilerine ihtiyaç duyarsınız fakat insanlara güvenmeniz gittikçe zorlaşmıştır.Kime güvenebileceğinizi bilmesiniz.Bazen en güzeli sizi tanımayan birine anlatmaktır olayları böylece ne tanıdığınız ve nefret ettiğiniz birinden duyarsınız anlattıklarınızı nede duymak istediklerinizi duyarsınız .Sadece objektif olup sizin hayatınız hakkında yorum yapar ya da sadece sizi dinler.Bazen anlatmak bile iyi gelir.Aslında anlatmak her zaman iyi gelir ..İnsanlara kendini anlatmak büyük bir cesarettir demişti çok değer verdiğim birisi .Çünkü; çoğu insan kendini anlatma cesaretinde bulunamazmış.Bazen bende korkuyorum ama anlatmaktan değil..Neyin var.? Dediklerinde aklımda o kadar çok düşünce geçiyor ki hangisini anlatmam gerektiğini fark edemiyorum. Sadece susmakla yetiniyorum..
Ama bugün karar verdim elimde olanlarla yetinmeyi bilen biri olup öncelikle yarım bıraktığım korkup vazgeçtiğim basit bahanelerin arkasına saklandığım işlerimi bitireceğim.
Müzik , hayatımın bir parçası kendimi onunla bir bütünmüş gibi hissediyorum .Ne anlatılmak istendiğini bilmediğiniz bir şarkı size dokunabilir ve ağlayabilirsiniz.Ya da sizi dünyanın en mutlu insanı yapar çünkü o melodilerin senfonisi sizi mutlu edendir.Gitarın sesi baterinin davullarından çıkan ses,piyanonun o derinden etkileyecek sesi…Hepsi sizi etkiler.Farklı karakterdeki bütün insanları bir araya toplayan tek noktadır beklide dünyada ki.Gözlerimi kapayıp bağıra bağıra o melodileri duyarak o karnımda ki karıncalaşmaya rağmen şarkı söylemek istiyorum.Amaç ünlü olup para kazanmak değil.Hissettiklerini diğer insanlara da hissettirebilmek.Mutlu olabilmek hayallerinin gerçek olması.Asla vazgeçmemeyi öğrenmek..!