Bazen üzüldüğüm için üzülür;hemen sonra üzüldüğüm için üzülmemin hiçbir şey ifade etmediğini kavrardım.Bazen içeride tıkalı kalmaktan sıkılır şöyle Meydan’dan geçer; Açık Mavi Gömlekli Kız’a rastlayabileceğim ihtimalinden dolayı mutlu olurdum,kendisine rastladığım zaman çok nadiren olsa da içime ağır bir hüzün çöker,’K...eşke O’na rastlamasaydım’ diye hayıflanırdım,Tanrı’nın beni sevdiği için veya sevmediği için beni O’nunla karşılaştırdığı hissine kapılmam bende pek etki göstermez,yoluma devam ederdim.Bazen saçlarımı özellikle öyle dağınık bırakır,sakalımı kısaltmaz,üstümdeki elbisenin sağ veya sol kolunu şekilsiz bırakır,çevreye paranoyak havası vermeye çalışırdım.Bazen tüm hallerimin sıradan,bazen ise tüm hallerimin sıra dışı olduğunu bilirdim.Bazen yakın bir arkadaşım sigara paketimden bir sigara alır ve ’Ali kalk Sultan Ahmet’e gidelim’ derdi.Bazen marketten Ülker Bebe Bisküvisi alır,kasiyer kızın tebessümünü umursamaz,Ülker Bebe Bisküvisi’nin içinde epey vitamin olduğunu sevinerek düşlerdim.Bazen hiç ummadığım biri bana telefon eder,biraz keyiflenir,Açık Mavi Gömlekli Kız’a neden hiçbir zaman telefon edemediğimi sorgulamazdım.Bazen Tanrı ile aram çok iyi olurdu,bunu hissederdim.Bazen her şeyin yapay oldu hissine kapılır,bu alemden göçmek isterdim.Bazen market poşetlerine doldurulmuş çöplere şöyle bir bakar,insanoğlunun yemekten başka bir şey bilmediğini görürdüm. Bazen Açık Mavi Gömlekli Kız ile karşılaşmayım diye yollarımı uzatır,sokak aralarından eve gelirdim.Eve Gelince yolumu değiştirmemin aptalca olduğunu düşünmekten kendimi alamazdım.Bazen de yol değiştirmelerden hoşlandığımı uzak olmanın iyi olduğunu kabul ederdim. Bazen yoldan geçen orta yaşlı bir kadının bana dikkatle baktığını fark ederdim,bazen ihtiyar adamların yanından özellikle geçer,bükülmüş beli umursamazdım. Bazen caddelerde gezerken gizlenmek ister,insanlarla aramın iyi olmadığını bilirdim.
Bazen süt çocuğu olduğumu, yakın bir tarihte prof. olacağımı ve süt çocuğu olmaktan vazgeçeceğimi kabul ettirmek isterdim kendime.Bazen karşı apartamandan bir ses gelirdi,uzandığım yerden ayağa kalkar,camı açar balkonlara göz gezdirirdim.Bazen uyurdum mutsuzlukla beraber,rüyamda silik yüzler görür ve uykumdan uyanırdım.Bazen Dekart’ın Şüphecilik kuramının nasıl temellendiğine kafayı takar, Açık Mavi Gömlekli Kız’ı unuturdum.Bazen edebiyatla aramın gerçekten kötü olduğunu delilleriyle kendime ıspat ederdim. Bazen liderlere küfür ederdim sessizce.Bazen ellerimi dizlerimin arasına alır,gün boyunca ne yaptığıma hesaplardım.