başım ağrıyor bugün. gözümü açtığımda bu sancıyı hissetmekten nefret ediyorum... sanki bütün gece hatırlayamadığım rüyalarımda köşe kapmaca oynamışım gibi yorgun bitap bir haldeyim...

aydınlık bir yer arıyorum. güneş bedenimi ısıtsın, boğazıma düğümlenen o kötü hissi temiz hava yok etsin istiyorum...

nazlanacak birilerini arıyorum etrafımda. beni poh pohlasınlar iyi hissetmemi sağlasınlar diye... malesef sonuç hüsran oluyor tabi. çocuk olsaydım şimdilerde ağrıyan yerimi anneme defalarca öptürürdüm. fayda etmezdi bilirdim ama iyi hissederdim kendimi.

amaaan ne diyorum ki. ne zırvalıyorum yada... kimene iyi yada kötü oluşumdan. kimene içimdeki karanlığın aydınlığımı gölgelemesinden. devrik cümlelerle devrik bir hikaye ancak böyle anlatılır belkide.
sadece içimdekini dökmek için yazıyorum bunları. yazabilmiş olmak için. anlasılmak değilde anlatmış olmak için...

yada her neyse...
kimene...