Cennetime...


...Elinin değdiği her şey sevilirdi . aşktı , sevmekte hiç yanılmazdı (ki). Ne sen beni seçmiştin ne de ben seni ; bizi seçen aşktı ! zaten sevmekte böyle bir düşüncede var olmak değil miydi ?

sevgilim...seni özlemenin verdiği yıkımlarda tutundum elinin değdiği her şeye ; sen bildim , sadece sevdim ...

yanılgılarda çoğalmadan ellerinle tutunurdum hayata / yüreğim ellerinde canlanırdı ; “yaşamak” derdim , buna sorgusuzca... seni benden koparan yıllara inat ve her şeye belki de ; adına aşk koyduğum masalın içinde kandırıldığım yenilgileri yaşayarak sevdim seni. Ellerinin taradığı saçlarımı bile kıyamadığımdandır ki kes(e)medim hiçbir şeyi . hani bir gün gelirsin de tanıyamazsın diyedir ki-her şeyi yerli yerinde bulasın diye , dokunmadım elinin değdiği hiçbir şeye... sen bildim , sadece sevdim...

( kimse yüreğimde sen değil ! tenin tenime çarptığında daha çok sevdim . korkum sensizlik(te)... ölümse sadece bir kelime kadar anlamlı...)

...elinin elime değdiği yerdeyim , sendeyim en çok yüreğinin hapsindeyim... seher vakti uzak kentlerde ki aşkların saf kandırılmış , avutulmuş zaman harcanmışlığındayım , belki de yosun tutmuş bir denizde...

kimse yüreğimde sen değil ! mutluluk savaşım kadar hiçbir şey tuzaklara , yenilgilere , kaybedişlere hazır değil... oysa sen ya da ben bir düşüncede bağlanmadık mı hayat oyununa / söz vermedik mi ?

- yaşamayı sen bildim ; bu yüzden hep çırpınışta kaldı yitik hayallerim... kaç dolunay rüyalarıma girdin de uyanmayı hep erteledim . bilmiyorsun ! çünkü susuyorsun . oysa ben saatleri kırarken ellerimle , zamanı durdurduğumu sanıyordum. Seninle geçmeyen zaman da seviştiğimi düşünüyordum yanılmadım değil mi sevgilim? geçmiyordu zaman değil mi ?

kimse yüreğimde sen değil ! sırıl-sıklam avucumdaki yağmur taneleri kadar berraktın . sanki sonsuz bir huzur doluyordu her yağmur yağışında , inan sen oluyordum / kimse bilmiyordu...

( sen yağmur gibi elimdeyken , saflığınla, masumluğunla / ben nasıl sen olmam söyler misin ? )

...Elinin değdiği her şey sevilirdi . melekler dönüyordu etrafında seni bana onlar getiriyordu . kimseler bilmiyordu ! ellerimde biriktirdiğim senle , yokluğunda avunuyordum . biliyorum bir gün bedenim her şeyden yoksun kalacak / kimsesizliğime kalacağım... şunu bilki sevgilim seni sensiz de yaşayacak kadar çok sevdim ...

yanılmadım ! sadece sevdim...

yürek burkulmalarında ki tozlu yazılar-2
emre onbey