Katlanmış gömleğinin açıkta bıraktığı
mosmor damarlarının göz önünde olduğu
zayıflıktan kopacak kadar incecik
bir o kadar inatçı onurlu dirseğini
tezgahına dayamış ocaklığın
tüttürüyor maltepeyi ayaküstü

sararmış zeytini andırır gözleri
dökülmemiş dik durur gür saçları
sabahın beşinden beri tek başına
işinin başındadır dört saat uykuyla

kimi nazikçe bir bardak su ister
kimi kabaca çayının tazelenmesini
kimi dolu küllüğü yere boşaltır
kimi boş paketi ortalığa atar
bazen bağırır çağırır isyan eder
bazen de ’satar anasını’ boş verir

kapıdan giren umudu tek oğlu
koşarak atılıp kollarına
’babam emeklerin boşa gitmiyor
kazandım işte kazandım
hem de mühendis olacağım’
dediğinde ne yorgunluk kalır
ne de isyan müşterilerine
hatta onu hiç yaşatmayan yaşama

çalışmaya devam ölene dek
yeter ki okusun çocuklar
anneler babalar yorulmaz isyan etmez
yeter ki boşa gitmesin emekler

çalışın kardeşlerim okuyun
sadece bunu istiyor anneler babalar
sizler hayırlı evlat olunca
topraklarında rahat uyurlar

( O , benim babamdı....)

Fikret TEZAL 17 / 6 / 2007