Karanlığın gölgesi beyaza karışırken yeşile bakan gri kahkahalarla gülümsedi..
Kahkahalar uzun oda da ,odanın kırık dökük penceresine kadar uzanıyor cama vuran tek tük damlalarla masalsı bir dokunuş olarak yankılanıyordu odanın en kuytu köşelerinde bile ...Gecenin sonu , sabahın ilk güneşinde …

Nede garipti… güneş varoluşundan bugüne dek ilk kez sarı değildi.bulutların arasından güneş kendini buğulu bir kahve sanıyordu .. belikli yağmurla ayını anda sabahı karşılamaktan utanıyordu…. Grinin keyfi oldukça yerindeydi…mavi gökyüzü ise bulanık isli bir maviydi.Griliğe engel olamayışına garip bir utançla ağlıyordu sanki..yağmurları eteğinden yemyeşil ormanın içinde ki o hayal evinin üstüne üstüne atıyordu …tek bir bulut mavinin maviliğini bu derece etkileye bilmesi ..grinin bütün renklere üstünlüğü kırık dökük pencerenin kenarında sabahı bekleyen genç ve güzel kızın gözyaşlarında saklıydı…

Gün geceyi ardında bıraktığını fark edecekti elbette .ama gün gecenin etkisini hala atamamıştı üzerinden ve griye dönüşen gün, genç ve güzel kızın hayallerinin arasında sıkışmış can çekişiyordu sadece. Gök kuşağına gebe bir sabahın ilk ışıklarının griye teslim olması güzel kızın cama hüzünle dokunan bakışlarının sonucuydu belki de .

Buna rağmen pencerenin hemen altında griye inat yapan beyaz güvercinler yemyeşil bir ormanda yaşadıklarının farkına, yine o ağlamaklı yaşlı çekik gözlerde vardılar . Sevgi dolu kanatlarını çıldırmışçasına çırparak hayatın gerçek renklerini kıza hatırlatmak istediler ama boş bir çaba peşinde olduklarını yoruldukların da farkettiler …griliğe teslim olan sadece sarı mavi yada damlalar değildi artık…çünkü güzel kızın bitmeyen göz yaşları daha da çoğalmıştı hayata dair anımsadığı gerçeklerle…