yine yazıyorum sayfalarıma... hani hatırlıyormusun birgün sana demiştimki bir sen varsın koşulsuz güvendiğim bir sen varsın inandığım korkmadan arkama dönebilceğim...
bir sen beni anlarsın sandım ben .son zamanlarda öyle bir karamsarlık içindeyimki
başetmeye çalıştığım ama güçsüz kaldığım onca şey varki.Hani gücünün tükendiği anlar vardır ya kendini dört köşe duvar arasında sıkışmış gibi hissedersin çırpınır durursun
bi dal ararsın tutunacak seni anlayan birileri olsun istersin yanında destek olsun istersin güç almak istersin..bu duyguyu sende biliyorsun biliyorum..çaresiz kalışlarını okadar çok gördümki senin boğulduğun anları gücünün tükenmek üzere olduğunu... hani hatırlarmısın askerdeyken sen arardın beni hep biliyorum bana inanıyodun güveniyodun hiç sana öff dediğimi hatırlıyomusun demiyceğimi zaten sende biliyodun değilmi..bazen aradığında müsait olmazdım biliyomusun saatin dengesizdi çoğu zaman gecenin bir yarısı bile arardın bazen ama o telefonu açardım yinede seninle konuşursam seni dinlersem birazda olsa vakti geçer derdim o asker hapishanesinde hiç duydunmu benden yada hissettinmi bir gün bile kötü bi söz yada öff dediğimi sana.ben sana kimseye benzemem dediğimi hatırlıyomusun evet benzemem ben etrafındaki kimse değilim çünkü kaç insan vardır sana koşulsuz kapısını açan yüreğini açan kaç insan vardır bi çıkar beslemeden yanıında olan söylermisin peki kaç insan vardır içindeki sen anlatmadan gören kaç insan vardır hayatında.işte ben oyüzden kimseye benzemem demiştim sana çıkarsız ve koşulsuz bir sevgiydi benimki sen anlatmasanda anlarım ben seni .işte buydu istediğim senden şuaralar insan güvendiği insanı zor zamanında yanında istemezmi sadece bunu istedim oysa... hani az öncede dedim ya sen beni okadar olur olmaz zamanlarda arıyodunki ama sana hiç öff demedim ben dedim ya ama sen seni aramalarımı kaldıramadın yanımda ol istedim güç almak istedim senden dertlerimi anlatmazdım oysa sana dertlerimle seni boğmazdım ama anla istedim şuaara nekadar bunaldığımı anla istedim yanına gelmek istedim biliyodum tüm problemlerimi unutçaktım ama seni aramalarımı kaldıramadım...çok kötü biliyomusun ben kendimi hiç bukadar güçsüz hissetmemiştim çaresiz yorgun.ben sana bunu yapmamıştım kapana kısılmış gibi hissettiğinde yanında olmuştum ama bak sen yanımda olamadın beni anlıyamadın hani beni çok iyi tanıyordun sen ozaman neden farkedemedin çırpınışlarımı yalnızlığımı neden paylaşmadın zor anımı bir arkadaş bir dost gibi olamadın herkezden herşeylerden farklı gördüğüm sen en çok değer verdiğim sen neden yanımda olamadın ben hiç iyi değilim oysa biliyomusun gücüm yok hiçbişey için güvenim yok kimseye herkez iki yüzlü çıkarcı kadlıramıycağım zorlandığım yükler var omuzlarımdaseni kesseler acımaz derdin ya acıyo kanıyo için için kimseler bilmiyo herkez beni ne güçlü bilirde ama bilmezlerki hiç gücüm yok .yanımda ol istedim bi kaç saat olamadın anlamadın en çokda beni acıtan bu belkdie anlamaman bana öfke dolu sözler etmen umursamaz davranışların en çokta bunu kaldıramamaktan korkuyorum biliyomusun güvendiğim inandığım senin bana öfke dolu sözler söylemesinden umursamaz bakışlardan sözlerimi bile dinlememenden en çokda bunu taşıyamıycağımdan korkuyorum....içimdeki kırgınlıkları keşke bilseydin anlardın sen bukadar anlaışsız biri olmadın bilseydin anlarmıydın yanımda olurmuydun bana destek olurmuydun ? ama bilemezsin anlatmamki ben sadece anlamanı beklerim ....işte bunun bile farkında değilsin