Sevgi, ilgi ve bağlılık göstermeye yönelten duygudur. Sevgi ile her sorun çözülebilir. Değil insana, hayvana ve bitkiye bile sevgi ile yaklaşırsan onunla daha iyi bir iletişim kurabilirsin. Bugün kişilerin sorunlarının kaynağı sevgisizliktir. Bir çocuğa doğduğundan itibaren sevgi ile yaklaşıp ve her zaman karşısındakine sevgi göstermesini öğretirsek, büyüdüğü zaman çevresindekilere sevgi ile bakıp, sevgi ile davranacaktır. Sevginin öğrenildiği ilk yer aile ortamıdır. Bu daha sonra okul ve arkadaş ortamında yeşerir ve büyür. Sevgi ile büyüyen çocuklar ileride mutlu bir genç olur. Sevginin anlamını bilelim ve sevgiden uzak durmayalım. Sevgi hikayesine ne dersiniz?

Su Fıçısı ve Karınca
Bir karınca su fıçısının içine düşer. Birinci kişi odaya girer, fıçıya bakar ve fıçıda bir karınca görür. Karıncaya; “Su fıçımda ne işin var senin?” diyerek onu öldürür. Bu bir bencillik örneğidir.
İkinci kişi içeri girer, fıçıya bakar ve fıçıda bir karınca görür. Karıncaya; “Evet, çok sıcak bir gün, karıncalar için bile sıcak. Hiçbir şeye de zarar vermiyorsun. Haydi, fıçımda otur bakalım” der. Bu da hoşgörüdür.
Üçüncü kişi içeri girer, fıçıya bakar ve fıçıda bir karınca görür. Ne kızmak gelir aklına ne de hoşgörülü davranmak. Fıçıdaki karıncayı görünce hemen bir avuç şeker uzatır. İşte bu da “SEVGİ”dir.
İnsan kalbi geçici sevdalarla yetinmez, sınırlı aşklara yanaşmaz. Sevdiği her şeyi önce sonsuz zamanlarda varsayarak sever. Bağlandığı her şeyi hiç gitmeyecekmiş, hiç bitmeyecekmiş gibi sever. Ardına düştüğü her emelin ucunda sonsuzluk aşkı vardır. Kalbinde yaşadığı her hayalin sonu sınırsızlık hevesine dayanır. Gayeler, ümitler, hayaller, telaşlar, arayışlar sonsuz aşkın birer gölgeleridir. “ Sevgisiz ve amaçsız yaşam, baharsız bir yıl gibidir.”