Lübnan’a gideli bir kaç gün olmuştu .Arapca konuşma durumum altı aylık bir bebek örneğiydi.yaz ayınını en sıcak kısmındaydık . Tahminen Öğlen vakti bir saat geride kalmıştı . Yolculuk yaptığım aracın kliması arızalı olduğundan çalışmıyordu ,dışarıdaki sıcaklık beni ve yanımdaki arkadaşımı susatmıştı .Bir an evel serinlememiz için soğukiçeceğe ihtiyacımız olduğundan , En yakın yerleşim alanına ulaşıp kendimize içecek bir şeyler almalıydık .Bir kaç kilometre sonra Adının Anjar olduğunu öğrendiğim şirin bir ilçenin girişinde yolun kenarında küçük bir Market bulduk . araçdan inerek markete gittim.İçeride marketi işleten 60 yaşında veya biraz üzerinde bir adam vardı .Kendisinden şeffaf camı olan Buz dolabının içindeki birayı göstererek parmaklarımla iki işareti yaparak Kendime ve arkadaşıma Birer şişe bira almayı başardım . ,Birayı şişeden içmesini pek sevmediğimden iki adetde bardak alacağım ama nerdeee.Arapca bardak ne demek bilmiyorum.Çocukken ve gençliğimde arkadaşlarla birkaç defa sessiz sinama oynamıştım.Bayağıda başarılıydım.Fakat elin adamına anlat anlatabilirsen..Öyle yaptım olmadı ,Böyle Yaptım Olmadı sonunda bardakdan vazgeçtim.Elimdeki yeterli miktarda olduğunu düşündüğüm lübnan pauntunu adama verdim oda para üstünü vererek alışverişi tamamladım . Çıkış Kapısına yöneldim Kendi halime kızarak yürümeye başladım. birazda yüksek sesle mırıldanak ’Ayıp be Adama Bir Bardağı Bile tarif edemedin’ dedim.Hemen arkadan marketci Yahu be adam neden türkce konuşmuyorsun demezmi.Bende boş bulunarak şaşkınlıkla siz neden türkce konuşmadınızki dedim .Marketci ee sen Sormadınki.
Marketcinin yıllar evel TÜRKİYE den göç eden ermenilerden olduğunu öğrendim....