Ne kayıplar verdim çağresiz gecelere,
milyonlarca yıldızla dertleştim.
ne umutlarım yüzüstü bırakıp gitti beni
ama ben hiç yenilmedim...
kıpırtısız bir ur gibi beynime hükmeden,
her hücreme giren
ne ihanetleri terkettim içimde...
sandın ki sensiz masallarım olmaz benim,
Yandım
evet yandım...
bir kor gibi alev alev
beni böyle bir sen yaktın...
ne sevgiler gömdüm,
hayatı senin gözlerinde gördüm...
uyuşmuş bedenimi,
iki satıra böldün.
Ama ben yine yenilmedim...
yokluğunda gözyaşlarımın derin denizlerinde yüzdüm...
çağresizdi bedenim,yorgundu yüreğim
boğulmamak için çırpınan ellerımle , beni attığın gözyaşı denizinde
günlerce umut limanı aramak için yüzdüm.
içimde öyle bir sen vardı ki;
kanımla karışmış,
atar damarıma bulaşmış
sanki hep benim gibi,kalbime defalarca yazılmış.
yokluğunda öğrendim, seninde ruhun üç kuruşa satılmış...
ha yat bana senden sonra çok kez vurdu,insanlar seni bana sordu,
nehirler yokluğunda akmadı
durdu...
senden sonra tek dostum
yıldızlar oldu...
defala rca duştüm sonsuz hayatın ayakları dibine,
karamsarlık yedim
gözyaşı içtim ben
karanlık odamda,
buz tutmuş yatağımda...
ama ben yinede yenilmedim,
Yenilmedim..
karanlık yollardan geçtim,
defalarca pencerenin önüne geldim
içimde çok büyük savaşlar verdim..
yinede direndim,
yinede yenilmedim


Mustafa Hebip