Değerli okuyanlarım,
Bu tarih, ülkemizin siyasi ve eğitim tarihinde, altmış kusur yıldır unutulamayan bir tarihtir. Bu tarih, Anadolu’da, Cumhuriyetimizin ülkemizde, Atatürk’ ün hedeflediği bir Türkiye modelinin yaktığı aydınlanma, sanayileşme, üretme, Emperyalist devletlere karşı başa güreşme amacıdır. Emsali Dünya’da olmayan, tüm halkımızı en nitelikli eğitime, üretime hazırlayacak olan; Köy Enstitüleri’nin kuruluşu ve yıl dönümüdür. 1940’lardan 1950 yılına dek, bu 21 Köy Enstitüsünden mezun edilmiş, bugün yaşları yaklaşık 85-90’lara varmış yurtsever, halk sever, insan sever, inançlı, demokrasi, özgürlük, bağımsızlık öncüsü, Atatürkçü öğret menlerimiz emeklilik yaşamlarını, bu ışığın taşınmasına adamışlar. Unutamadılarsa; bu mücadelenin acı bir gerçek yönü var demektir. Düşünen her insanımız, ülkemizin haritasını önüne koysun, 21 yerine kurulan Köy Enstitüleri’nin bulunduğu yere bir yanan MUM diksin, O yüce
Tonguç ve Hasan Ali Yücel’ in, Atatürk’ ün ne yapmak istediğini düşünsün. Genç kuşak öğretmenlerimizden birçoğu, bende için de, bu aydınlanma ateşinin yanmasının devamında, mücadele ediyorlar. Ne yazık ki; genç kuşaklar bu gerçeği okuyarak öğrenmekten mahrum bırakıldılar. Veya kendilerine gerçek çarpıtılıp anlatılarak, öğrenilmeleri engellendi. Niçin Açılmıştı? Niçin Kapatılmıştı? Sorularının yanıtını düşünmek, her yurt sever insanımızın asal görevidir.
Ekonomik sıkıntılar şu şekildedir; köylerimizin boşalması, üretememe, işsizlik, geçim sıkıntıları, ülkemizde üretilebilen ürünlerin yabancı ülkelerden alınması, borç yükü altında ezilmemiz gibi ülkemizde hala milyonlarca çocuk ve kadınlarımızın eğitimsiz bırakılması gerçeğinin temelinde yatan sorunlardır.
Bu sorunların nedenleri ise; aydınlanamama, Atatürk’ ün yönlendirmesi, görevlendirmesiyle, Yücel ve Tonguç’ların bu projeyi yaratmalarıyla başlayan, bu aydınlanma, kalkınma, sanayileşme, nitelikli “üretim için eğitim” modeli, eğitilmemiş insan kalmayacak modeli, Emperyalist ABD ve ortaklarını ürküttü ve 1950 den sonra, NATO müttefiki oluşumuzla birlikte; yıktırıldı. Ve ülkemizin bugünkü durumunu beğenmiyorsak bile; yıktırılması doğru görülebilir mi? Ancak, yıktırılmasının ne kadar yanlış ve kasıtlı olduğu, halkımıza ne büyük kötülük yapıldığı ortadadır. Bu, Türkiye’mizi emperyalizmin kölesi olmaya razı edilmişliğini kabul etmesi anlamındadır. Şu gerçeği her gencimiz, Türk, Kürt, Laz, Çerkez, Sünni, Alevi ülkemizde yurttaş olarak yaşayanlarımız iyi öğrenmelidir; Bugün, AB, ABD ve başka sanayi leşmiş, Bize, şu veya başka nedenle, baskı yapmaya çalışan Emperyalist güçler, Atatürk ve Yüce Dinimizin ne demek istediğini bizlerden çok iyi anladıklarını göremiyorsak; 17 Nisan, niçin önemlidir? Anlayamamışızdır. Ülkemizde de, Köy Enstitüleri anılarına, kutlanmasına sahip çıkan, sanıyorum Eğitim--Sen ve Atatürkçü çizgideki sendika ve dernekler, partiler var. Ve Köy Enstitülü emekli öğretmenimiz yanan yüreğiyle uğraş veriyor arkadaşlarıyla, bazıları ilgi duymak istemiyorlar her nedense? Yaparak, yaşayarak, öğrenerek, üreterek, sorgulayarak, demokratik, özgürce, her türlü üretim için eğitim-öğretim kurumları olan Köy Enstitülerinin bugün uygulama ortamı var mı? Hem de bal gibi var. Liselerimizi bitiren çocuklarımızın birçoğu ara eleman için beceriden yoksun olduğunu düşünürsek, iki yıllık yüksek okul larımızın da eğitimi öğretimi için de gerekli değil mi? Çalışarak, yaparak, yaşayarak, sorgulayarak üreterek, Geleceği İçin, Ülkesi İçin, laik demokratik bilgilenme eğitimi, öğretiminin ne demek olduğunu, aklı olan, okusun, düşünsün lütfen. Projeyi araştırıp hazırlayan, kurduran, kuran o kahramanların huzurunda Saygılarımla eğilirim. Kendilerine Allah’tan rahmet dilerken, adlarını okullara verseniz ne çıkar, eserleri hayata geçirilemeyip yıkıldıktan sonra, diyorum. Saygılarımla.
M.Paşakahyaoğlu