Ahh!Unutmak ne zor.Oysa ben çok şey kaybettim unutkanlığımdan.Çoğu törende rezil olduğum olmuştur,ezberlediğim şiiri unutarak...Eğer kalbim de beynim gibi çalışsaydı,seni çoktan unutmuştum.

Yarın seni tanımamın ilk yıl dönümü.Ahh!ne kadar güzeldi o gün,ne kadar fena bu gün.Keşke seni geçen yıl değil de,bir kaç yıl daha önce tanımış olsaydım.Şimdi seni unutmuş,aşk acısını da atlatmış olurdum.

Hani birgün büyükçekmece gölüne gitmiştik seninle.Yanyana uzanmış,gökyüzüne bakarken,sen göklerde dolanan kuşları görüp:"Eğer şimdi bir hayvana dönüşebilseydim,kuş olmak isterdim.Hevesimi alıp sonra yine insan olmak..."
demiştin.Bense:"İnsan olmak kadar güzel şey var mı?..."demiştim.Şimdi sevmiyorum insan olmayı!Sayende sevmiyorum.Eğer şimdi bir hayvana dönüşebilseydim,bir kaç saniyeliğine balık olmak isterdim.Seni unutup sonra yine eski halime dönmek...O zaman yine hayran kalırdım insanlığa...

Ahh! kalbim.Unutmak ne zor.Ahh kalbim!İçindeki ne kadar acımasız böyle?Ey kalbim!Ne olur öyle dertli dertli çarparken,içindeki o acımasızı da bir silkele...