Bu gün dayımın oğlu tarafından mailime gönderilen bir notla sarsıldım belki geriye ittiğim acımı, evladım saydığım bu çocuğun bu sözleri ile dışa vuruyordum.. Sanki içimdeki zehirden kurtuluyordum. 105 yaşındaki anne annemin ölümü hepimizi derinden etkiledi.

AYRILIK VAKTİ GELDİ DİYORDU İLK SATIRLARDA;

“Ayrılık Vakti geldi Cuma sabahı saat 00.05 di. Bir damla yaş yıktı beni. Hiç böyle süzülmemişti. Gözümü kör etti. Ansızın parçaladı beni. Ne aşk nede sevgi bendeki. Sensizliğin yok bir çaresi. Sen son teselliyi kara toprakta bulup tamı bırakıp gittin bizleri. Sevdim seni etten ayrılmak istemeyen tırnak. Bedenden ayrılmak istemeyen ruh gibi. O güneş gibi ışık saçan ela gözleri arar oldu gözlerine benzettiğin gözlerim. Hem baba hem anne sana babaanne demeyi özledim… Süleyman KARADURMUŞ



Ah benim yetimim,

Görmemiş olsa idin, belki anlatamayacaktık sana, nasıl bir koca çınar olduğunu, belki derinden de yıkmayacaktı ölümü , yaşamasaydın onunla ilgili anıları bilemiyecektin, İşte o öyle bir insandı diyorum.
Öyle güçlü bir kadın
Öylesine güzel
Öylesine bilge
Ve öylesine bizimdi .

Sağ oldu hasta oldu o gözlerindeki fer hiç sönmedi, acılarına isyan etmedi, başı hep dik, hep onurlu…
Hiçbir zaman şikâyet etmedi. Sanki söylenirse bu dik duruşun sarsılacağını bilen.
İşte o öylesi bir kadındı

Benim anne annem. Seninse babaannen. Yani hepimizin annesi işte.

Kendimle hesaplaşıyorum onlu anlara dalarken ;

Hıçkırığım tutuyor,
“Gavurlar sizi benim tavukların yumurtalarını çalıp çalıp içiyorsunuz değilmi “
O kadar çocuğun içinden ben tedirgin elimi kaldırıyorum
“Valla anne anne ben bir tane içiyorum ama Gönül iki tane”
Gönül üzerime yürüyor
Anne annem ikimizin birden üzerine..
Kaçacak delik arıyoruz
“Sizi bir yakalarsam diyor yakalarsam!! “

Sadece korkuttuğunu biliyorum

Ve şimdi ;
Diller sus sessiz bir gitme vakti . Annem ağladı ben ağladım. Dünya ağladı geri getiririz sandık. Ama o gittiği yerleri bizden daha çok sevmiş olacak ki ! geri dönmedi..


Günlerdir içim ağlıyor
Hep geriye itiyorum
Ama şimdi taştım
İçimde taşıyamadım
Gözyaşlarım kurtuluşum oldu
Seni çok seviyorum güçlü kadın.

Mezarlıktayız, hep onla ilgili anılar ama öylesi güçlü öyle mücadeleci ki sözler bile sığmıyor bentlere adeta taşıyor.

Ve indiriyorlar mezara incitmeden sonra ilk kürek büyük oğlundan sonrası diğeri diğeri sanki meleklerde eşlik ediyor bu çınarın gömülmesine .Ve bitiyor son taşta konulurken .

Toprağına dokundum yaylalar kadar serin bir o kadarda sıcak gelen toprağını avuçladım, gözlerimden akan sicim gibi yaşlarla ve iki cümle idi dökülen dudaklarımdan..

Biz sıradan bir insan değil ,koca bir çınarı gömdük,

Rahat uyu bir tanem
Yüreğimizin feri, gücü.
Sen bizleri çok sevdin,
Gördüğün gibi bizlerde seni.




Şengül Jale Keskin(Karadurmuş)

İskenderun/Erzin/Hatay