Hep güzel, mutlu ve umutlu değildir yaşam..Gülümsemekte kolay değildir..

Hüznün/acının gözyaşları da var, sisli hatıralarda...
Kendine asi, isyankar gözyaşları.. Silinmek isteyip, silinemeyen..

Bazen, gecenin zifir siyahında kaybolur adresler.. Karanlık sokaklarda kimsesiz kalır ve yitik zamanlarda çaresizliği yaşar vurgun bir yürek...

Gözyaşında gizlenir, karmakarışık, akıl almaz, adı konmaz duygular... Söz çıkmaz, çıkamaz...
Kelimeler tükenirken, için acır çoğu kez .. Avaz avaz susarsın....

İşte Ben, bu duyguların adresindeyken ;

Pencere önlerindeydi gökyüzüm.. Gecenin zifir karasından sonsuzluğa, yıldızların dans ederek kaydığını gördüm bazen...

Binbir dilekler tuttum, şafak saatlerinin kızıllığında....

Ve gördüm ki, bir gün;

Bir daha ne zaman ağlarsam ; Gözyaşımdaki kristaller, güneş vurduğunda, siyahı alınmış
gökkuşağı artık.. Maviye döndü gökyüzü..

Çünkü; Renkler kuşattı kalbimi, görebildim...

Acılar; Yüreği derinden çizse de. geçebiliyormuş, öğrendim.....
Biliyorum ki, bir başka ben yok ve bunu, ben başarmalıyım..

"Farket, seni mutlu edebilecek detayları ve bul onları " dedim yüreğime..
Sabır, zaman ve içimdeki polyanna birlikte yol aldık...

Adı umut olan bir duygu savaştı, benimle birlikte.. Dualarım, kalkanım oldu...

Yani, kolay değildi yaşama tutunmak ve farkına varmak kendimin..

Farkettim...

Çocuk düşlerimi geri aldım...Düşlerim kadar büyüdüm..

Ve
Bir anlamda, başkaldırdım umutsuzluğa...

Herşeye rağmen, kim ne derse desin..
Biz, bunu gerçekten istediğimiz zaman, daha anlamlı ve güzelsin Hayat..

Sen, içten bir gülümsemeye değersin..:))

Sevgilerle..

A_zynp