7
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1052
Okunma
Her zaman ki gibi ya geç kaldım, ya da erkenciyim. Dünya ya gelmek için dahi acele etmişim.Hayata erken merhaba demişim, erken tanışmışım.Hayat beni tanıyor da ben hala ona geç kalmışım.
Her insanın bir öyküsü var/ ya.Benim öyküm de, burda son buluyorsun sende.Kendimle, gölgemle devam ediyorum yoluma...
Çok önce alınmalıydı bu karar.Ve uygulanmalıydı.Hep etrafıma baktım, küçük bir köz kalmıştır diye.Olmayan közü aradı, gözlerim...
Bu gece bu öyküyü okuyup/ okuyup son defa ağladım.Mutlulukla bitmeyen bir öykü daha, son buldu.Saat oniki yi çoktan geçti, büyü bozuldu.Kaldırıyorum bu kitabı,açılmasın bir daha.
Bu şehirde birden yanlız kaldım.Işıklar söndü, ağladım ağladım.Kimseler görmedi.
Korkuyorum.Şehrimi vuran selden sonra, çamur yığınına saplanmaktan.Sirenler çalıyor düşüncelerimde.Hep kırmızı ışık, hep kırmızı ışık...
Ne çok gözyaşı bu, neden bitmiyorlar.Nefes alamıyorum yine.Konuşmaya ihtiyacım var.Bazen yazmak yeterli gelmiyor.Dostlarım nerelerdesiniz.Kötüyüm bu gece duymaz mısınız sesimi ? Hissetmez misiniz yüreğimin çırpınışını ? Sol yanım dediklerim, can dediklerim nerelerdesiniz ?
Cevap Yaz