Yıllar önceydi...

Bundan hayli uzunca zamandı sanırım.Daha çocukluğu yeni yeni geride bırakmıştım.

Gençlik merdivenlerinin adımlarını heyecanlı bir şekilde koşarak tırmanmıştım.
Babamı çocuk yaşta kaybetmiş olmanın acısı beni derslerimle başbaşa bırakmıştı.
Önce orta okulda yükselen başarı grafiğim daha sonraları ülkemizin iyi bir üniversitesinde burs kazanmama sebep olmuştu.Bu benden daha çok garip annemi sevindirdi.
Nasıl sevinmesin ki hayaliydi hep,işte hayali gerçek olucaktı.Koşup bir solukta can dostumuz dediğimiz komşu amcamız vardı o vakit rahmet istedi canı Ahmet amcalar vardı.

Oğlunun burs kazandığını gözyaşları içinde söylediğini o gün bugün gibi hatırlarım.Ahmet Amca da beni o yaz söz verdi birlikte ailesiyle Marmaris’e tatile götürmeye.

Aman yarabbim hayatımda o yaşıma kadar tatil nedir bilmeyen ben ne yaparım,nasıl davranacağımı bile bilemem oralarda,hem üstüme ne giyerim ki şimdi ben...

Neyse gün geldi gittik...

O zamanlar o yerler bu kadar keşfedilmemiş,daha çok pansiyon ya da motel tarzı oteller,öyle önceden rezervasyona gerek yok hani..
Derken güzel bir pansiyona yerleştik,deniz kıyısında uzun kumsalı olan bir yerdi.Üzerimde ölen babamın pantolonunu kesip şort yapmıştı anam,yoksulluk işte...

Hayatımda unutamam o tatilimi,nasıl unutulur ki.

GENÇLİK YILLARINA İLK ADIMLARIN
VE İLK TATİLİN:

ETRAFIN ÇOK GÜZEL KIZLARLA DOLU ama SEN UTANIYORSUN çünkü yanında kimsen yok
CEBİNDE BEŞ KURUŞ PARAN YOK
ÜSTÜNDE SADECE ÖLEN BABANDAN KALAN KESİLMİŞ KISA BİR ŞORT (beli lastikli)
YEMEK YERKEN UTANÇTAN AZ YEMEYE ÇALIŞIYORSUN

Yine de ilk tatilin TADINI ÇIKARTMAYA ÇALIŞIYORSUN...

Bekle diyorsun...

Gün gelecek...


Şimdi yanına ANNENİ de alıp dünyanın tüm sahillerinden GENÇLERE EL SALLAYIP

GÜLÜMSEYEBİLİYORSUN


SAYGILARIMLA.