Radyoda, bizim şarkımız çalıyor şu an… Ben, seni düşünüyorum… Sen, düşünüyor musun?Bilmiyorum…

Hani, bana söylediğin şarkı… Senin sesinden dinlediğim, dinlerken sarhoş olduğum o şarkı… “ Bir ilkbahar sabahı… “ Senin sesinle, daha güzel olan o şarkı…

Aramızda, dağlar, dereler, ovalar, engeller var. Sana gelmek istesem de gelemiyorum. Sen gelmek ister misin ? Bilemiyorum.

Aramızdaki engeller onlar mı ? Yoksa, sen mi ? Uzaklaştığını, benden koptuğunu hissediyorum. Hislerim, böyle söylüyor.

Konuşamıyoruz, anlaşamıyoruz. Kısacık anlar bile yeterken bize, o anlara, o kadar çok şey sığdırırken, şimdi o anları arıyorum.

Büyü mü bozuldu sevdam. Bir şeyler mi eksildi, yitti, yok oldu? Bir derenin, akarsuya kavuşması gibi akardı yüreğim sana. Senin de, aynı hızla aktığını hissederdim benden tarafa.

Ulaşamıyorum, konuşamıyorum. Özlemimi anlatamıyorum. Özlediğini bile anlayamıyorum.

Unutuyorum seni. Unutuluyor olmamdan korkuyorum. Hatıralarımın, yok olup, silinmesinden korkuyorum. Seni sevmemekten korkuyorum. Korkuyorum… Her şeyden korkuyorum…