Ağzında bulunan son harfleri döktün dilinden. Şimdi gidebilirsin bir
cümlelik yanımdaydın zaten..

Gitmeyi göze alana "KAL" diyememki "kal" desem kalan sen olmazsın. Sen
gitmeyi göze almışsın. Zoraki kalmalar gitmekten kötüdür. Bir "git"
dememe bakıyorsa gözlerin gidebilirsin. . elbet bir sabır dikilir alın
yazıma. Kaf dağından ödünç aldığım gülmelerimi oturturum yanaklarıma.
Sana söylenecek tüm sözlerimin celladı olurum. Öldürürüm kelimelerimi.
Gidebilirsin. . Kasvete bulanmış bir hava çökse de yarınlarıma ben
dünlerime sarılırım. Oysa kahrı karalamıştık birliğimizde şimdi
gitmeler sıkıştıysa düşlerine gidebilirsin. .
...
zaman bir meltem hızında üst üste devriliyor ve gidiyorsun.. gidişinle
hayat istasyonumdan mutluluğa giden trenler arasındaki yerim
siliniyor. Dev günler ardında bir karınca gibi yok oluyorsun

düşlerimden vurgun yedim. Şimdi ne yaşadığım yeri konuşturacak kadar
güçlüyüm ne de içimdeki yarayı susturabilecek kadar deli. Gözyaşlarımı
ceplerimden çıkarıp gözlerime astıysam kime ne ki? Ben ki; yitirdiğimi
bulmak için yumdum gözlerimi. Senden önce çakıldı yüreğim yere.
TERS NOKTASINDAN HAYATA SOBE..
iyi de ben seni yakalamak için oynadım bu saklambacı. Karşıma
yakalanmış durumda çıkan hayat niye? Yitirdiğim bu saklambacın
neresinde?

Hecelerimde saklı birisin artık . harfsiz bir isim en bildiğim
yanımın en meçhul ünlemi.. gitmeliydin. . Nefeslerimin yarım ve hayatın
un ufak olduğu bir anda HİÇ GELMEDİĞİNİ öğrendim