[12.10.2007] Bugün ramazan bayramının ilk günü.İnsanlar böyle günlerde daha mutlu ve huzurlu olur.Birbirlerinin bayramını kutlar ve sevgilerini ifade eder.Fakat bu bayram öncekiler gibi tüm ülke için hiçte öyle olmadı.Daha birkaç gün önce doğuda PKK ile yapılan çatışmada on iki şehit verdik.Bu ne acı bir olay!
Bütün askerlerimiz,mehmetçiklerimiz vatanımızda bizim huzurumuz için canlarını vermeye hazır bir şekilde düşmana karşı duruyorlar.Onlar ne onurlu insanlar ki vatanımızı,bayrağımızı,İstiklal Marşı’mızı korumak için ellerinden geleni yapıyorlar.Mehmetçiklerimiz o dağlarda kimbilir ne durumdalar.Bu soğuk kış günlerinde uykusuzlar,belkide karınları açtır.Bizim hergün önümüzde sıcak yemeğimiz varken onlar karınlarını ne ile doyuruyor.Bunu düşünmek bile insanı üzüyor.
Onların tek bir amacı var;vatanı böldürmemek.Eminim o şehitlerimiz ölümü hiç düşünmemişlerdi.Akıllarında tek bir şey vardı çünkü.Ülkemizi huzura kavuşturup,görevlerini bitirdikten sonra aileleriyle tekrar bir araya gelmek.Fakat olmadı.Kınalı kuzu dediğimiz mehmetçiklerimiz anne-babalarına bazılarıda nişanlılarına kavuşamadı.Bu bayram şehit aileleri için hiçte iyi geçmedi.Tüm ülkenin evlatları onlar.Bizlerde bu bayram eksik kaldık.Televizyonlarda şehit ailelerinin feryatlarını görmek o kadar acı veriyor ki.Bu eminim çok zor bir duygu.Bazıları ’vatan sağ olsun’ diyerek acılarını azaltmaya çalışıyor.Bazıları içinse bu kadar kolay olmuyor acılarını dindirmek.Ülkemiz için buruk bir bayramdı.Dilerim bir daha bu günleri görmeyiz.