İnsanoğlunun , bu uzayda bu sonsuz boşlukta, bu bilinmezliklerde ne kadar zavallı ve bir o kadar da güçlü olduğunu bilebiliyoruz derim.Düşünebilirsek, varlığın içindeki varlığımız bir yönden çok önemsiz miktarda amma bir yandan da çok önemli nitelikte.Bilmiyoruz ki! Veya devamı süregelen bulgularla vardığımız şu andaki sonuçlar acaba ne kadar doğru?İnsan olarak varlığımızın yaşama neleri sunup neleri yok ettiğini,ileriye doğru gittiğimizde neleri kaybettiğimizi,kazançlarımızın nasıl oluştuğunu kesin kes bilebiliyormuyuz? Bildiğimizi farzettiğimiz çok şeyin zamanın içerisinde doğruluğundan şüphelendiğimiz ne çok yeni bulguların ışığında karardığını hep görmüşüzdür.Ne kazanırsak kazanalım veya ne kaybedersek kaybedelim sonuçta yönlendiremediğimiz bir çok şeyin arasında kendimizi kendimizle kandırıyor yalanlıyoruz farketsekte farketmesekte .Değişmiyor çizilen yol .Tarihsel süreci bir yere kadar ve ısrarla yakalamamıza rağmen zamansal süreci yakalayabilme yetimiz henüz yeteri kadar gelişmiş değil.Bir çok şeyi biliyoruz amma bir çok şeydende emin değiliz.Zamanın içereinde en saf olarak var ollan özelliğini zamanın dahi bozamadığı yoklaştıramadığı değişime uğratamadığı var oluşundan beri apaçık şekilde değişmezliğinle dikkat çeken tek şeyin sevgi olduğunu görüyoruz.Tüm duyguların sevgi yanındaki önemsizliği varlığın sevginin belirsiz sonsuz ışıklarında körelmektedir."Sevgi varoluşun en önemli nedeni sevgi yokluğuysa var oluşun yokskluğudur.