sırf ellerinin hatırına, adımı kazıdım bedenimden ,kaldırımlara dökülürken talaşlanmış harfler, adını giyindim...

ay şahit...
ben şiir yazamam, şiir gibi dökülürken ellerin bedenime utanırım.
başıbozuk imlalarımdan arlanırım...


Ya Sev Ya da Terket...
şimdi faşist sayılabilecek bir söylemi tutuyorum avuçlarımda, "bir gül’ün dalı sıyrılıyor avuçlarımdan" kanım akıyor . her üç adım da bir seni seviyorum diyorum ,her üç adımda, bir damla kanım düşüyor kaldırımlara. bir damla kan’la bedel ödüyorum haberin olmadan sana fısıldadığım cümlelere ...

bir kuş havalanıyor kaldırım kenarındaki çınar ağacından, her nasılsa kalmış bu şehirde seni hatırlıyorum, eskiden şehirlere ve camilerin avlularına / dikkatli bakarsan yine de görebilirsin/ çınar dikerlermiş,uzun ömrü ve gücü simgelermiş, şimdi akasya...seni hatırlıyorum..

çınar uzun ömrü simgelermiş, yetişmesi zor olduğundan olsa gerek ,akasya ise çok çabuk yetişirmiş bir bakıyorsun dikildiğinin ertesi yıl her taraf ağaç ama yalan.../seni hatırlıyorum /

artık şehirlere dikilmeyen çınar ağaçları, meşeler çok çabuk büyüyen akasyalar , usulca mahallelerden çekilen bilinemez diyarlara göç eden dut ağaçları sayayım mı daha...
seni hatırlatıyor işte elimde değil ya da en gerçekçi haliyle şarkının da dediği gibi " Bana her şey seni hatırlatıyor" ama hiç biri böyle ültimatom gibi durmuyor gözlerimde..

şimdi hemen şimdi , daha yağmur düşmeden kaldırımlara adınla başlayan cümle satırları bağışlamalıyım bu şehrin acuze sokaklarına, lakin hangi cümlenin eteğinden tutsam zürriyetsiz...

alengirli, caf caflı sözler edemem. aklını alacak tekmil cümleler yaban bana ..
anla , beni anla...
kadim bir yeminin varisiyim, dokunamam dudaklarına , o kadar kırmızı canımı yakar benim...

ya sev beni hakikaten, bakama gözlerime .
ya da terket

esmerim ; doğuştan zanlıyım yani, o yüzden beni şehir züppelerinin kıvrak sözleri kesmez..

ötesini arama gözlerimde güzelim, ötesine de benim gücüm yetmez...