Benim tek efendim var, teri gül kokar. Gözlerinin siyahı gönüller yakar. Elif parmaklarının arasından billûr sular akar… Aya tutar şehadet parmağını ay taklar. Taif’de yapmaz duasını bizler için saklar. Tebessümü aydınlatır cihanı . Ebu Cehiller çatlar…


Benim bir efendim var, başı üstünde hıraman bulutlar. Selâm getirir dört bir yandan iklimine turnalar. Geceleri adına naat okur hurmalar. Rüzgârda salınan dallar mübarek adını sayıklar. Benim bir efendim var kanaatkâr,karnına taş bağlar. Benim bir efendim var katında aynıdır köle ile sultanlar… Benim bir efendim var,eminler emini, ruhumun yasemini. Kimseler bilmesin o bilsin eninimi...


Benim bir efendim var, ona muti olmak kâr. Nurundan korkuyor nar. Ona uyan bahtiyar. Efendimin kameti elife miyar. O, yetimler yetimi nice, yetimler sarar. Onu söyler Bedirler, onu söyler Uhudlar. Gölgesi vurmaz yere, anlatamaz satırlar. Medine’dir mihmandar…


Benim bir efendim var, teşrifinde cihana, ürperir kisralar, yıkılır saraylarından mazgallar… Söner mecusi ateşleri. Yüz üstü yere kapanır putlar, çekilir putperestlerin değer verdiği sular… Kahinler susar.


Onadır sonsuz selâmlar kıyamete kadar. Onadır, naatler , şiirler. Onun için yağar yağmurlar hâlâ , onun hasretindedir bâdı saba. Efendim, tozu olsaydım geçtiğin yolların. Taif’te yanında olsaydım, mübarek ayaklarına batan dikenleri ben çıkarsaydım. Sana, taş atan nadanlara ben de taş atsaydım. Siper etseydim gövdemi ,sana gelen taşlara ben hedef olsaydım. Sen mahzun olmasaydın. Hep senin safında yer alsaydım…


Mahzunluğumu tebessümünle alsaydın. Ah efendim, elinin dokunduğu bir avuç kum olsaydım! Kara gözlerinin baktığı ufuklara seninle baksaydım. Gittiğin yerlere, peşin sıra varsaydım. Yanına geldiğimde hicabımdan sussaydım. Sen konuşsaydın mübarek sesini duysaydım.

En bahtiyarı olurdum,fani cihanın; ikliminde kuru bir hurma dalı olsaydım. Beni eline alsaydın.(S.A.V)
Ankara,30.03.2010 İ.K