Ne zordur bazen söylemesi,bazı şeyleri.
Kıvranırsın,yutkunursun da söyleyemezsin.
Yeltenirsin,cesaretini toplayıp söyleyecek olursun.
Yine söyleyemezsin
Dilinin ucunda iki sözcük vardır:
Söyleyemezsin

Özür dilerim!



Anlatamazsın bazı şeyleri,imkansızdır.
Ya da sana öyle gelir.
Başkaları için ne kolaydır söyleyivermek,duyarsın.
Kendine kızarsın,korkaklığına.
Alçak sesle kendine ‘’eşek herif’ dersin.
Söyle dersin.
Dilinin ucunda iki sözcük vardır:
Söyleyemezsin:

N’olur gitme!



Kabul etmen lazım bazı şeyleri.
Haksız olduğunu mesela.
Dönüp kendine bakmalısın.
Gururmuş,kibirmiş ayaklar altına almalısın.
Ve hakkı teslim etmelisin.
Dilinin ucunda iki sözcük vardır:
Söyleyemezsin:

Sen haklısın!



Dilinin ucunda iki sözcük vardır:
Geceden yola çıkardığın.
Kendi kendine bin defa söylediğin.
Bu defa tamam dersin söyleyeceğim.
Ayna karşısına geçersin,sanki o varmış gibi karşında
Prova yaparsın ve başarırsın da…
Dilinin ucunda iki sözcük vardır:
Görünce onu,o iki sözcük gırtlağına kadar kaçar.
Hapsolur orda.
Yutkunur,yutkunursun.
Dilinin ucuna bile gelmez o iki sözcük.
Söyleyemezsin:

Seni seviyorum!
Diyemezsin…