Öyle bir girdap içindeyim ki, yaşadıklarımın analizini bile yapamıyorum. Varlığını bilmediğim iki kişi içimde savaşıyor. Biri o tarafa diğeri öteki tarafa asılıyor. Ben yaşadıklarımın içinde pasif kalıyorum. Gözlerim gördüklerinden, kalbim atışından, hislerim hissettiklerimden emin değil.

Başımda rüzgar duramdan esiyor. Estikçe başım dönüyor, başım döndükçe karmaşık bir hal alıyor yaşadıklarım. Rüzgar, bana dinginlik getir. Nereye dönsem başka bir "ben"le karşılaşıyorum. Yaptıklarımın doğruluğundan, yanlışlığından cevaplar alamıyorum. Karşımdaki dilleri lal olmuşcasına susuyor. O susuyor, ben cevap bekliyorum, bir yol istiyorum. Biliyorum ki onun sorulara cevap verecek gücü yok. Ben de artık sessizliğime bürünüyorum, üzerimi bilinmezliklerle örtüp yatıyorum karanlığın koynuna.

Zaman her şeyin ilacıdır, derler. Bunu çok kez duydum ve bunun doğruluğuna inanıp kendimi zamanın kollarına bıraktım. Ama şimdi zaman, ne sorularıma cevap verecek ne içimdeki girdaptan beni çıkarabilecek. Düşünüyorum, bu karmaşadan nasıl çıkarım. Çünkü karşımdakinin de yaşadıkları benden farklı değil. Hatta onun daha ağır sorulara cevap bulması gerekiyor.

Girdap gittikçe çekiyor beni içine, orda yok olup gitmekten korkuyorum. Bir taraf ağır bassa diye bekliyorum. İç savaşım ne zaman sona erecek?