0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1665
Okunma
Sonbahardı mevsim... Yeşildi yine de dallarım, sönmeyen umutlarım kapanmayan tek kapım dı senin yanın.
Gidişinle yeşil dallarım kırıldı.umutlarım yok olup hatıralardan arındı,yoksun ya bu beden sonbaharını yaşadı.İlk yokluğun demini, kırılan yüreğin ızdırabıyla sardı.Gitme diyemeden göndermek en acı yaranın bir belirtisi, sensiz günlerin en hazin çaresizliği.işte hayatımda yokluğunun son demi VEFASIZ.
Kırılan yüreğimin,giden yılların.ardında bıraktığın en acı hatıranın şimdi senin göz bebeklerinden akacak bir damla yaşın geri veremeyeceği o güzel yıllarımın ağırlığını taşıyorum üzerimde.yoruldu bedenim,gidemez oldu düşüncelerim,acımakta hep kanayan kalbim...senden bana kalanlar anlatılmaz duygularla.Benden sana kalanlar armağan artık bu saatten sonra.İçimdekini anlatamamak var ya en büyük yük bana.Bu sana son sözüm oku belki bir gün ezilir yüreğin de gelirim aklına....
Gecedir mateme bürünen duyguların meskeni
