her sabah kalktığında bir düşün zaman ne kadar çabuk geçiyor öyle değil mi? göz açıp kapayana kadar hız kokuyor saatler...biraz uzun kalıp dalmak istiyorsun hayat fotoraflarına...o nar kırmızı güneşe yitirilmez duygular sarfetmek istiyorsun ama yol çok çabuk bitiyor. bir şeylerin farkına çok geç varıyoruz.yalnız kalmaktan korkuyoruz viran sokaklarda düşündükçe hıçkırıklara boğuluyoruz tutkuyla yaşayamadığımız duygular için.umutsuzluk sarıveriyor etrafımızı en mutlu anlarımızda ve zaman dahada hızlanıyor yetişemiyoruz ..gitgide uzaklaşıyor hedeflerimiz sanırım bu hayat olduğundan fazla kısa..yada çok hafife alıyoruz onu .Oda dönüp bakmıyor arkasına yolları katıyor ardına...bizi umursamıyor çıkmazlara sürüklüyor fakat biz insanoğlu tüm engelleri aşıyoruz..
kuş olup uçuyoruz bazense bir balık olup kulaç atıyoruz hayata..belki bir leopar olup vahşice koşuyoruz vız geliyor engeller..ama çabuk bitiyor adımımız büyük olunca o yollar.

elis.