Bir memleket hayal et,
İnsanları olmayan,
Taştan topraktan ibaret,
Ruhtan manadan arı,
Kandan candan azade.
Öyleki boşalttılar sokakları,
Komşuları vurdular,
Onlara yeni adlar koydular.
Kürt dediler,laik dediler,irticacı dediler,
O asırlardır yaslandığımız omuzlara,
Düşman maskesi giydirdiler.

Biz diye birşey kalmadı geride.
Ben’ler türedi renk renk,
Boy boy...
Bir ihtilalde geçen tank paletleri gibi,
Çiğnedi dimağlarımızdaki yeşeren vatan resmini.
Çocuklar bayrakları tek renkle boyamaz.
Ona bir çok renk katarlar hayallerinde.
Onlar bilirler sadece sokağın rengini,
Onlar ki daha kirlenmemiş,
Onlar ki daha yaftalamayı bilmiyor.
Onlar ki miras kavgasına düşmemiş daha.

Kim kazanır bu savaşı heyhat!
Uyanın,uyanın da kendinize gelin.
Herkes bir köşesinden tutmuş,
Çektikçe çekiyorlar.
Memleket hiç bu kadar çekmedi onlardan.
Onlar bu memleketi katlayıp kasalarına sığdırmak istiyor.
Bırakın memleketi.
O sadece sizin değildir.
O cumhurundur.
Benimdir,senindir,onundur...
Türkündür,kürdündür,yörükündür.
Siyahıyla,beyazıyla,
Sarısıyla,moruyla,
Köylüsüyle,kentlisiyle,
Çobanıyla,aydınıyla.
Her rengiyle,
Her mezhebiyle.
BİZİMDİR ULAN BİZİM!
Anlayın artık.