Bana imkansızı tanıtan beyefendi.
Yazmak ve yazmamak arasında yaşadığım med-cezir’in ardından yazmazsam keşkelere boğulacağımı anladım.Öylle büyük bir keder ki hissettiklerim.Ne vakit sevdim sizi?Bilemiyorum,sanki her zaman vardınız siz yüreğimde.Olasılıksızlığınızı bildiğim halde kabullendim duygularımı,eğer olmasaydınız yüreğimde öksüz kalırdım biliyorum.Öylesine yanıyor ki canım.Karşılksız ve geri dönülemez bir şekilde hissettim bütün bunları.Lütfen suçlamayın beni bağışlayın.

Keşke hiç sevmeseydim sizi.Yada hiç rastlaşmasaydık.Bir dantel gibi işlendi bu duygular yüreğime,canımı acıtarak ve yavaş yavaş.Keşkeleri tanıdım son zamanlarda.Öyle büyük ızdırap ki gönlüme güneşin doğmasını engelleyen keşkeler...
Yorgun bedeninizin gizlediği ela gözleriniz ruhumu huzura kavuşturan tek nesne.Biliyorum imkansız duygularım.Hiç bir zaman unutmadım insanların,evlerin aramızda duvarlar gibi olduğunu.Büyük bir uçurum uçurum bizi birbirimizden ayıran.

Asla gerçekleşmeyecek olan bir aşkın ekinleri topladığım.Öyle dinmez yağmurlar ki yüreğimde sel yaratan.Kimseye söyleyemediğim bir hastalıksızınız siz.Beni günden güne ölüme yaklaştıran...

Ve bu mektubu yazarken size,aklıma gelen karşılıklı şiir okuyuşlarımız.Uzaktan seyretmeleriniz benliğimi, dahada yakıyor yüreğimi.Ne vakit belirdiniz yüreğimde?

Biliyorum hiç bir zaman biz olamayacağız.Siz hep siz,bense hep gizli bir aşıktan farklı olamayacağım.Bir gün unutmak sizi tek arzum.Öyle bir sızı ki hissettiğim,ziyadesiyle yorucu bir yolculuktan farksız aşkınız.Fakat üzmesin artık sizi bu aşk,istemem üzülmenizi.Baştan kabullendiğim bir sancısınız siz.Umarım çok geçmeden bir anıdan ibaret olursunuz.Ve ilk ve son kez söz veriyorum size.Geçicek acı çeksemde,muhteşem bir hüzün yaşasamda geçicek,geçmeli çünkü siz benim değilsiniz.....