Anne sana nasıl kızıyorum nasıl, evladın olduğuma şaşırıyorum...
Seviyorum seni diyorsun bana ama;; neden bana düşmanınmış gibi davranıyorsun? neden her yaptığım kabahat oluyor? ne bekliyorsun benden? neyi paylaşamıyorsun? usandım artık sana kendimi aklamaktan. Kendine göre düşündükçe, senaryolar yazıyorsun, o yazdığın senaryolara göre oynuyorsun, üstelik benimde oynamam için zorluyorsun bu nasıl mantık, nasıl bir oyun anlıyamıyorum...
Çok sıkıldım artık, bunaldım hırsların, bitmek bilmeyen kaprislerin,nedeni anlaşılamayan nefretin, yetmedi, bitmedi. Analık kutsaldır! söz söylemek bize yakışmaz ama öyle şeyler yapıyorsunki, bazan yaptığım kavgalara bile inanamıyorum, çekiyorsun içine, kendime hakim olamıyorum.
Hem bir kibrit çakıp olaylara yangın çıkarıyorsun, hem söylediğim her sözü silah olarak kullanıyorsun,hemde dönüp niye böyle yaptın diye haykırıyorsun, kabahatlerime böylece bir yenisini daha ekliyorsun.....
Bir günlük tutmuşum, çok bunaldığım bir zamanmış, zaten bir dahada yazmamışım... orda ben daha genç bir kızım anne, senden ve evden kurtulma planları yapıyorum, evlenmeyi bir kurtuluş olarak görüyorum... sırf bu yüzden ben yalnış biri ile evlenebilirdim ve hayatım cehenneme dönebilirdi, yaptığın onca baskı ve kavgaların beni bunalmış, kendimce sana çözümler aramaya koyulmuşum, ezik ve mutsuz bir evliliğin bütün hırsını benden çıkarmışsın, senin hırsların azalsın diye öyle çaba sarf etmişimki ,senin yükünü omuzlarından kaldırmak için var gücümle çalışmışım anne, yinede sana yaranamamışım... tıpkı şimdi olduğu gib, o yazdıklarımdan sonra tam otuz yıl geçti... ben dün eski eşyalar arasında bulduğum defterimi okurken hiç bir şeyin değişmediğini anladım, işin en ilginç yanı annem olduğundanmıdır nedir, hiç sana kızmadan, kinlenmeden, sana kendimi sevdirmek için çaba sarfetmişim, ne kadar acı değilmi anne... ben hala kızın olmayı başaramamışım....
Paylaşamamak duygusu annelerin tek duygusudur ! kimselere kıyamaz anlıyorum ama beni evladımdan, kardeşimden, kocamdanda ayırmaya çalışıyorsun yaptığın hatalar o kadar büyük boyutlardaki nerdeyse bizi düşman ediyorsun..
Bir kere dön kendine bak, bu nefretini hak edecek ne yaptım ,dert anlattın dinledim, sensiz gün geçirmedim, daima aradım, sordum, ağladın seninle ağladım, neşeli günlerimizi seninle paylaştım, seni yalnız bırakmadım, gezmelerede götürdüm, harçlıksız bırakmadım, hiç ihtiyacın bile yokken üçbeş kuruş sıkıştırdım ama sana yetmedi hep daha fazlasını istedin...
annemdir dedim derdimi anlattım dalga geçtin, siz zaten hep böylesiniz dedin çıktın işin içinden,sıkıntım oldu borç istedim güvenip bana geri ödemem diye korkundan vermedin,yardım istedim kızımla ilgili sorunlarımı paylaşayım dedim sen zaten çocuk yetiştiremezsin dedin,üstelik ona arka çıkarak bizden iyice uzaklaşmasını sağladın,kendimize göre yaptığımız ibadetlere bile dil uzattın onu yapacağına diye başlayan sözlerle,hastalığımdan çaresizliğimden bahsettim döndün allah böyle hesap soruyor işte senden diye dalga geçtin,insanlar zarar veriyorlardı bana elimi eteğimi çektim uzak oldum üç beş arkadaş bıraktım çevremde onunla bile dalga geçtin seni kimse istemez zaten diyerek,senin evine gelip sıkıntı verenlere karşı bende kafa tutarım diye az ve öz geldim o geldiğim zamanları bile başıma kaktın ben besledim diyerek ,benim işim ters gittikçe sen kendine pay çıkardın eee ettiğinizi buluyorsunuz diye, neden anne neden, bu kadar aşağılıyorsun beni, her yaptığım şeyi kabahat sayıyorsun, neden yaranamıyorum sana bir türlü, bu kadar kötü nasıl olabilirim ne yalancılığımı bıraktın, ne üç kağıtçılığımı, ne kavgacılığımı, ne çocuk yetiştiremediğimi, ne müslümanlığımı ,ne saygısızlığımı, ne kimsesizliğimi, herşeyi kafana göre sayıyorsun, ağzına geleni konuşuyorsunda peki bunların hepsi yalan hepsi kafanda bana biçtiğin kumaş, ben kimle kavga etmişim, kimi dolandırmışım ,ne zaman alacaklı kapına gelmiş, ne zaman senden para istemişim, ne zaman gösteriş için ibadet yapmışım, ne zaman ne zaman, tek bir şey söyle sana inanayım haklısın anne diyeyim diyorumya bana öyle bir rol biçiyorsunki banada oyna deyip baskı yapıyorsun...
Ben bunların hiçbirisi değilim ne yazıkki, hiç bir zamanda olmadım.. Dürüstlüğümden, haysiyetimden, namusumdan, hiçbir zaman, hiçbir kimse için, ödün vermedim..... Vermiyeceğim ....Sen istediğin kalıba kafana göre sokabilirsin ama ben senin oyuncağın olmayacağım.....sen beni gerçekten sevmiş evlat olarak bağrına basmış olsaydın ben kötü bile olsam beni bağrına basardın üzülmemem ,hastalanmamam için uğraş verirdin ,senin bitmeyen asla vazgeçmeyeceğin derdin var beni kızdırmak sinir etmek insanların karşısında küçük düşürmek daima benden intikam almak gerçi sadece bana özel bir durum değil bu etrafındaki oğlunu gelinini damadını kızını kısacası kendi ailendeki herkezi kıskanıyorsun iyi ve mutlu görmek sende kin yapıyor olmalı ki herkezin hayatına çomak sokuyorsun senin bu hastalıklı halini durduramıyorum vazgeçiremiyorum az sıkıştınmı hastalık numarası yaparak bizi dize getiriyorsun bizdeki merhamet duygularını öyle güzel kullanıyorsunki ister istemez kendimiz seni teselli ederken buluyoruz.....