“Mutlu son yoktur
Ne de mutlu aşk
Kim mutlu olmuş ki ben olayım”


Sevdiğim şarkıları neden sevdiğimi düşünüyorum, sadece kendimden bir şeyler bulduğum için mi?

Bana yazılmış bu diyebildiğim için mi?

Yoksa sevdiğim şarkılar hep üzgün olduğu için mi?

Sevemedim ben bir türlü beni oynatan şeyleri( oynamayı da bilmem zaten), sanki onlar da bir aldatmacaymış gibi geldi, sevemedim içimi yakmayan şeyleri ben, canımı acıtanları düşünmemeyi sevemedim, gündelik telaşlarım olmadı hiç, suyun akışına bırakamadım kendimi, yakınları sevemedim, uzaklarda kaldı gençliğim, senleyken seni sevemedim, gidince değerlisin, sana bunları hiç söyleyemedim…

Yalan söyledim gitme derken, beni mutlu etmeni aslında hiç istemedim. Zaten çabalasan da edemezdin, ki çok ta uğraş vermedin. Sesli konuştuklarım benden değildi ve sen susmalarımı hiç görmedin. Beni görmedin, baktın ama hiç görmedin.

Ne olur ki yanımda olsan , ne olur sana dokunsam, ne olur benim olsan, bende olsan, içim olsan, kalbim olsan? Ne olur, daha mı mutlu olurum? Her gün daha mı güzel olur? Bu kadar çok senle dolsam, bana ne olur? Ben ne olurum kendim kalamazsam? Yıllar geçer aynı yerimde sayarsam? Seni kaybetmekten korkmazsam ? Sen sen kalabilir misin ve ben de ben? Ben ben olmazsam ne olur?

Bence yazık olur…
Sana da , bana da yazık olur.

En iyisi mi ben sevdiğim şarkıları söyleyeyim;

“Mutlu son yoktur ne de mutlu aşk…”

Deli miyim neyim?



......VaNDi’07....

Nazan Öncel/ Beni Söyletme.