Tanınmamaış yanlızlıklara boğulurken ardımda boğulmaya beni bırakan sendin yine herkesin seni olan sendin, kocamandı bu yanlızlığın tadı hep tadarken ıssırıklarım gözyaşima la kariştı nedense,bitmedi ne yaptım olmadı bıraktığın yerde kalıyordum yorgun,kirli ve kaybolmuş vaziyette.
Kalpsizliğimize gömülü kaldık tozun içinde şimdi sana soruyorum seni görünce mutsuz oluyorum çünkü yanımda değilsin kalanlardan sadece ben vardım...kayıtsız kalıyordum artık damlalar tane tane işkence ettiriyordu yüreğime,sessiz odaların dibinde sırtımı verdirtin kapılara dizlerim karnıma çekilmiş boşluğumu düşünüyorum ne yapmalı bu saaatten kalabilirmiyim artık böyle sensiz kollarımı sıvazlayabilirmiyim sensiz,üzülünce tebessümlerime kızardın artık odamada esen soğuk rüzgarlar tamamıyla kaleyi yanlızlığa fetetmiş bi vaziyette...