Evet şimdi hayatımda hırslarım var.Senin gittiğin günden beri ne bir denizim oldu nede sevgiliye bir mektup.Düşüncelerdeki derinliğim bile artık tükendi.Şimdi hırslarım oldu(doğdu) herkesin üstüme gelmesi bu yüzden beni eski hale getirip tekrar bende acıya doyacaklar.Sonunda beni kullandıkları yerlerde benle olan hatıralarını hatırlayıp tekrar acı çekecekler.Bir yerde hangi ben diye düşüneceğim sevgilim hangisi.Bir yanı seni unutmamak için özleme dayalı öbür yanı nedensiz amaçlarla hayatını, sevgisini hırpalayan biri.Ne desemde ben uzağım ruhumdan.Aşkı içinde kötüleştirenlerden biride benim.Ruhuma yalan söyledim seni nasıl bir duyguya çekmişim,artık yalan söylemiyorum çünkü yitiriyorum herşeyimi.Peki ne olacaktı kendimde kime dönüşecektim ben sevgili.Sen söyle bir kez daha ölmek yasak de bana bir kez daha.Diyemezsin çünkü o eski derinliğine sevgilin yok.Kimi koruduysa ayrı bir hüznü yapıştı kime el açtıysa acılarıyla birlikte onlarda toparlandı. Şimdi benden herşeyimi aldılar seninle acılarımı,artık indiğim dediğim ruhumun güzellkilerini,gece ağlayışlarımı ve bana hırs,kibir,kötü bir hayalet armağan ettiler.Benim hayatımda mutlu insanlar bana kötü insanlardır öyle değilmi Ruhi abi.Biz acıya alışkınız senin bana dediğin gibi bırakma şiiri,ama yinede yapamıyorum.Geri verin acıları.Bu ruhu taşımaz rüyalarım belki bir gün atar kendini bir özgürlükten aşağı ama ne olur geri verin acılarımı...