1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
952
Okunma
Farklıydık bir zamanlar… daha umutla bakıyorduk hayata. Daha pozitiftik. Yüreğimiz acı ile karşılaşmamıştı . Gözlerimiz hüzünle ıslanmamıştı. Yüreğimizin sevgiyle doyduğu akşamlardan mahrum kalmamıştık, anne sıcaklığı yaşama nedenimizdi koşulsuz karşılıksız. Gururumuz babamız içindi. Şefkat doluydum kardeşlerim için… şimdi her şey değişti büyüdüm, öğrendim hayatın aile sıcaklığından ibaret olmadığını… Öğrendim babamın her zaman üstümde bir şemsiye olmayacağını, öğrendim bu yolda ıslanmak gerektiğini. Öğrendim hayatın annemin anlattığı masallar gibi olmadığını, öğrendim arada roman dinlemek gerektiğini. Öğrendim aslında her kalbin heyecan içinde atmayacağını, öğrendim yüreğinde durduğu zamanlar olduğunu, şimdi öğrendim hayatın da bir sonu olduğunu…
Cevap Yaz