Her zaman umut etmeye, hayal kurmaya, inanmaya, inanmamaya, çalışmaya, eğlenmeye, sevmeye, sevilmeye vb. hakkı vardır insanın. Buna “Yaşam hakkı” denir ve bu hak Yaratan tarafından daha doğduğu gün verilmiştir insana. Bu dünyayı terk edene kadar da ona aittir.

Bunun kullanılması hiçbir fani tarafından engellenemez. Yeter ki kişi kendisinin bu hakkına el uzatılmasına izin vermesin ve dahi onu terk etmesin.

İnsanoğlu izin vermedikçe karşısındaki kim olursa olsun Allah’ın ona verdiği bu hakka el uzatmaya cesaret edemez. Bilinmelidir ki biri bir başkasının yaşam hakkını elinden almaya kalkışıyorsa ve hatta alıyorsa bunun olabilmesine yine o kişinin kendisinin izin vermesiyle olur.

Başka bir deyişle kişinin hakkı olana sahip çıkması kendi kendisine sahip çıkması demektir. Kendisine sahip çıkamayana bir başkasının sahip çıkması demek kişiyi her anlamda köleleştirir ki günümüz modern toplumlarında köleciliğin olmadığını söylemek, tam da bu yüzden mümkün değildir.

Haklarını elinden kaptırmış bir insan köle değil de nedir?


RECEP AKIL