Yağan yağmurun sakinliği yıkıyordu kederli yolları.Odanın kalın buğusuna toprağın hoş kokusu hakimdi.Gecenin derinliklerinden yıldızların ışığı fısıldıyor,denizin med-cezir’i
köşkün önündeki yola hüsranla vuruyordu.
Ne büyük bir keder,ne büyük bir sancıydı hissedilen.Bitmeyen aşk senelerce süregel-
mişti.Yüreği sızlayıp duran bir yaradan farksızdı.Kederini unutmak istercesine sarıldı Çello
suna.Bestenin ezgisi,bitmeyen senfoninin muhteşemliği kalbide derin bir boşkuğa sebep ol-
muştu.
__Neyin var?Bu göz yaşların niye,bitanem kendine gel dedi.İpeksi bir ses.
Şevkatli ve sevgi doluydu.Gözlerinde bitmek bilmeyen bir aşkın ışığı vardı.Elleri yumuşak -
ve sıcaktı.Dudakları ihtirasla dokundu alnına,dudaklarına ve boynuna.Saçlarını omzundan
aldı ve boynuna sarıldı.İpeksi sesiyle.
__Yanıma gel bitanem.dedi.
Ne büyük bit tezatlıktı yaşanan.Aşık olduğu adamla değil,olmadığı bir adamlaydı.Ve aşkı hissedemediği bu adam deliler gibi seviyordu Reyhan’ı.
__Kemal dedi.Hayranlıkla şevkat dolu kocasına Reyhan.
__Hayatımda olmasını isteyeceğim tek adamsın sen,seni seviyorum,dedi.
Ertesi gün davetten döndükten sonra,telefonun tek düze sesiyle irkildi,Kemal.Reyhan ise monoton bir şekilde süregelen davetlerden,balolardan bunalmış uzaklara dalmıştı.Kemal
yumuşak elleriyle omzuna dokundu Reyhan’ın.
__Bitanem baban,o iyi değilmiş,seni istiyormuş,bir saat içinde uçağa binersen orada olab-
lirsin, dedi.
Yüreğini büyük bir boşlukla soğutan Reyhan,anlayamadan yanaklarına akan göz yaşlarını
silmeye çalıştı.Titreyen ayaklarını güçlükle doğrulttu.Derin bir nefes alıp hiç konuşmadan
hazırlanmaya başladı.
Uçaktan indiğinde bedeni yorgunlukla,yüreği korkuyla sızlıyordu.Bu şehir büyük bir anı
ümitsiz bir aşk hikayesinden fazla bişey değildi.Hüzünlü ve kederli bir aşktı aynı zamanda anımsadığı.Villa’nın kapısından girdiğinde çocukluğu gözlerinin önünden geçmişti.Ne büyük
ve ne sonsuz bir mutlulukla büyümüştü burada.Aşksa buradan kaçış için tek nedendi.baba
sının odasına çıktığında büyük bir kederle yaşardı gözleri.Odada herkez göz yaşlarına bo-
ğulmuştu.
__Babacım,nasılsın,dedi.kederle Reyhan.
Konuşamayan Ahmet bey zorlukla baktı kızına.Gözleri yaşardı.
__Babacım tamam konuşma,yanındayım, dedi.Pişmanlıkla.Büyük bir sancı ve keşşelerle doluydu odada.Saatler geçmişti.Reyhan bir anda ürkerek uyandı beli ağrımıştı.Sandalyede
uyuyakalmış olması babasına duyduğu özlemdendi.Sonra bir anda gözleri ilişti babasına Büyük bir karanlık sarmıştı odayı.Reyhan korkuyla haykırdı.
__Baba gitme,uyan beni bırakma,baba lütfen,dedi.Göz yaşlarıyla.
Oda bir anda ağlayan,haykıran insanlarla dolmuştu.Ne büyük bir kederdi dolan içeriye.
İki gün geçmişti.İnsanlar siyahlara bürünmüş yavaş yavaş yürüyorlar göz yaşlarını saklamadan geçmişi anıyorlardı.Kaybettiklerini anımsıyorlardı.Babası defnedilmişti.Reyhan
gözyaşları gururla silinmişti.Rüzgarın etkisiyle savrulan saçlarını gözlerinin önünden çekmişti.İleriye doğru bakışlarıyla uzaklaşmışken onu gördü.Hiç değişmemişti.Genç ela gözleri,Yaşna göre genç duran bedeni.Ona bakan bakışlarıyla lise aşkı oradaydı.Hiç değişmemişti.Yanına geldi.
__Üzülme,buda geçicek bir süre sonra kederle anıcaksın bu günleri,dedi.
"Ne büyük bir aşktı bu lise öğretmenine duyduğu sevgi,Hiç değişmemişti 50 yaşına gelmiş bendeni hala 40 yaşında olduğu gibiydi.Reyhan 27 yaşına gelmişti,değişmişti.Nebi hala aynı bakışlarıyla karşısındaydı. Gitmeden önce ona onu ne çok sevdiğini söylemişti.Lise 1.sınıf-
ta anlayamadığı duyguları 2.senesinde imkansızlıkla aşka dönüşmüştü.Saatlece şiir okur-
lar şiirlerde olasılıksız aşklarını bulurlardı.Uzaktan saatlerce birbirlerini izlerlerdi.Reyhan
okuldan ayrılmadan önce bütün imkansızlıklarıyla kabul ettiği aşkını satırlara dökmüş göz yaşları ile süslediği aşkını anlatmıştı.Nebi son kez konuştuklarında."
__Keşke herşey daha farklı olsaydı.Başka bir zaman diliminde,başka bir yerde karşılaşsay-
dık.Keşke aramızda duvarlar örmeseydi insanlar.Fakat sen bendende iyi biliyorsun bütün bunları.demişti.
Şimdi burdaydı ulaşılmazı,gözleri yaşarmıştı.Hyranlıkla izliyordu Reyhan’ı.
__Hiç değişmemişsin,dedi Reyhan.
__Sen dahada güzelleşmişsin,dedi.Nebi.
__Hala edebiyat öğretmenliği yapıyor olmalısın,bıraktığım yerde,bıraktığım gibisin,dedi.
Reyhan.
__Gitmek unutturmadı yaşanları,unutabilmeyi en başından beri arzuladım,dedi.Reyhan.
__Evliliğim,aşksız süregelen bir dostluktan ibaretti,sen bana aşkı tanıttın Reyhan,böyle söyleme,lütfen pişmanlık duyma,dedi.Nebi.
Saatlerce konuştular.Paylaşmak istedikleri o kadar çok mutluluk vardı ki.Bitmeyen bir aşkın,sonsuz bir baharıydı yaşananlar.Saatler su gibi akıp gimişti.Havaalanına gitmek için ayrıldı Reyhan.
__Hiç başlamadan biten aşkıyla son dakikalarıydı.Hiç sarılmadığı,kokusunu hiç duyamadığı
aşkına elveda deme vakti gelmişti.Göz yaşları tutarsızca akıyordu ikisininde.
__Gitme dedi.Nebi,Bu kez gitme.
__Olmaz,gitmem gerek sen hiç benim olmadan hayalettiğimsin,artık çok geç,hez zaman geçti,imkansızdı,dedi.Hıçkırıklarının arasından.
Elini uzatıp tokalaşmaya çalışırken dayanamayıp il kez sarıldı sevgilisine.İç gıdıklayan bir kokuydu hissettiği.Nebi’nin bedeni titriyordu.Reyhan huzurla sarılmış hiç duyamadığı kokusunu içine çekiyordu.Ve sonra dudağına sarıldı Reyhan’ın Nebi.Büyük bir tutkuyla birleşti dudakları.Ayrıldıklarında saatlerce sarılabileceğini fark etti Reyhan.
__Gitmeliyim,dedi.Kollarından kurtulmak istemeyerek.
__Bu kez bir şansımız yok mu?Dedi,Nebi.
__Bırak olmaması gerektiğini biliyorsun,dedi, fısıldayarak Reyhan.
Son kez dudaklarına sarıldı Reyhan Nebi’nin ve hızlı adımlarla ilerledi yanından.Gitmek tek çareydi."Aşk bu kadar zormuydu.Yaşamak hele imkansız olanlarla zorlaşıyordu.Hiç başlamadan biten bir aşkın anılaıydı onlara kalan.Reyhan evine eşine gidiyordu.Hiç sevmediği adamın kollarına koşa koşa gidiyordu.Göz yaşlarını sildi umutsuzca geride kalan bir anıydı artık sevgilisi...