Yasanmış ve yaşanması en zor olan bir rüyadır hayat, bazense bir kabus. Girdiğin hiç bir yolun garantisi yoktur çıkacağına dair ümit veren ,bazen ne yaşadığını anlayabilirsin ne de birgün sırra kadem basıp gideceğini , hayatın sana sunduğu en güzel hediyesi ölüm olur kimi zaman, kimi zamansa yine ölümdür senin yaprak hışırtısında bile kaçmanı sağlayan ya da sadece bir nefes için ,ayak seslerini duyduğun anda ebediyetin,gözyaşlarını silah olarak seçtiren.Nedir en gaddar ve yine en merhametli yaratık olan insanın en zayıf tarafı ; ölüm mü , yoksa yaşarken ölümü bile bile yaşamak mı?İnsan bir yokoluşun örneği aslında, varolmakla yokolmak arasındaki en kısa çizgi.Hayat nefes almak için tek umudun ve yine hayat ölmek için saptığın tek çıkmaz yol.Nekadar çabalarsan çabala tek çıkışın var o da ölüm .Sana sunulan hiçbir seçenek yok önünde ,yaşamakta senin seçimin değildi çünkü.
Eğer saptığın her yolda ışık arıyorsan ve güneşin battığı her an yarın için hazırlanıyorsan ,ümit ettiğin herşeyin elinden kayıp gittiğini anladığın an , yeni bir hayata başlarsın aslında, ne pencereyi okşayan yağmurun sesi vardır kulaklarında ne de güneşin batışını seyrettiren o taptığın hayatın . Yalnız ve çaresizsindir. Küçükken, ağladığında herşeyi yaptırdığın sevdiklerinde yoktur yanında Gözyaşların faydasız ve görünmez oluverir birden . Heyecanlandığında yerinden çıkacak gibi olan kalbin artık suskundur ve sen bir yokoluş öyküsüne imza atmaya hazırlanmaktasındır yavaş yavaş soğuyan bedeninle .
Şimdi elinde kalan tek şey varolduğun an yokolmayı düşünmeyen yüreğinin çaresizliği ve belkide zamansız gidişinin bedelini ödemekte olan zavallı bir SEN...
ELİF