Vazgeçiyorum seni sevmekten... Benim pembe düşlerim sana katran karasıymış meğer. Benim kurduğum hayaller boşaymış, konuştuklarımız yalanmış, benim sevgilim bir yılanmış! Vazgeçtim artık senden, hayallerimden, benliğimden bile vazgeçtim. Bana böyle şeyler koymazdı aslında..tek doğdum, tek büyüdüm ben. Elimden tutan, beni saran kimsem olmadı. Hayat güvenmemeyi öğretmişti bana. Güvendim işte kaldım hayat dersinden, güvendim işte acı çekiyorum, buğulu camlardan bakıyorum dünyaya...
Olsun be, bunada ’eyvallah!’ deyip geçeyim. İlk defa kırılmıyorya kalbim. Güvenmem artık kimselere. Bana anam babam sahip çıkmazken bu koymaz. Onlar sarmazken beni bu acı çok sarzmaz. Ağlarım biraz, sonra gelirim kendime. Sen sevmediysen beni, birkere gördüğüm birisi diye tanımlıyorsan üstelik,
Bil, bende sevmedim seni !