Ayşe teyzelerimiz vardı mahallemizde her şeyden haberdar olan. Annem dedikoducu dese de ben onlara papparazzi demeyi daha makbul görüyordum:). Yaşlı amcalarımız vardı,her cuma bize şeker verecekler diye caminin önünde beklediğimiz.Sadece gül kokan bahçelerimiz vardı. Birde Ahmet amcanın sevgi ile büyütülmüş kiraz ağacını unutmamak lazım.
Yıldızlı yaz akşamlarında sokakta oynanan oyunlar vazgeçilmezlerimizdi.’Allah bir kırmızı bayrak’diyen ilk oyuna başlardı.Oysaki şimdi güçlü olan oyuna başlıyor.Bizim zamanımızda ‘benim babam senin babanı döver’ sözcüğü küfür sayılırdı ve her oyunun sonunda söylenirdi de.Şimdi ise üzülerek söylüyorum artık çocuklar küçük yüreklerinin kaldıramayacağı cümleler kuruyorlar her yenilgiden sonra.
Küçük mahallelerde doğup büyüyenler çok iyi bilirler harbi mahalle delikanlılarını; küçük yüreklerimizi gelip de bir sevgi almasın diye bizi aşktan korurlardı. Mahallenin kızına bakmak yasaktı. Bizi aşktan korudular da kendilerini uzak tutamadılar. Aşağı mahalle kızlarını tavlamak için yarışırlardı ama kimse kimsenin yarine bakmazdı.
Soğuk ramazan gecelerinde çat pat’çılar geçerdi,paramızın olmadığını bilsek de’ anne çat pat’çı geldi ‘diye seslenmeyi de ihmal etmezdik.Babalarımız teraviye giderdi biz kar topu oynamak için dışarı çıkardık.Küçük poşetlerimiz vardı yokuştan kaymak için.Her defasında sırılsıklam eve gelirdik.Üşüdüğümüz yetmiyormuş gibi bir de anne terliğiyle yüzleşirdik.
Şimdi ise benim büyüdüğüm küçük mahalleleri büyük siteler aldı.Özel sahaları bile var.Oysaki cam kırmadan oyunun tadı olur mu bunu da düşünememişler işte.Ya da o sitelerin kapısına ‘satıcılar girmek yasaktır’ yazmışlar.Hadi sende çerçi ci Ayşe teyze gelmez ise dedikoduları nerden öğreneceğiz.Pardon unutmuşum,artık kimsenin özel hayatı saklı değil ki dedikoduları gizli gizli öğrenelim.
İşte annem büyüyünce anlarsın diyordu da ben bir türlü kavrayamıyordum.şimdi ise çok iyi anladım küçük yüreklerin büyük sorunları kaldıramayacağını!!!