Bugün 18 Mart….
Bugün Çanakkale Destanının yazılmasının üzerinden doksan beş yıl geçmiş…
İçim, bu destanı yazan ,başta büyük şahsiyet,askeri deha Atatürk’ümüze ,en yüksek rütbelisinden yaşı en küçük şehidimize, şükran ve dualarla dolu.Yaşı en küçük diyorum,çünkü bütün şehitlerimizin hepsinin rütbesi çok yüksek…Bu ülke size her şeyini borçlu…
Eğer hür ve huzur içinde yaşıyorsak,Türkiye olarak, dünyada ülkemizin adı anılıyorsa,bunu Gelibolu’da Conkbayır’ında isimsiz yatan, kahraman vatan evlatlarına borçluyuz.
Ülkenin sıkıntılı günleri,bütün cephelerde savaşmaktan son derece yorgun ve yıpranmış ordu…Hangi cephelerde ,kimlere karşı savaştığını ,ne yokluklarla ,bu destanı yazdığını,önemli şahsiyetler,yazdıkları tarihi eserlerde zaten,çok düzgün bir dille anlatmışlar,hala da yazıyorlar.
Benim bunları anlatmaktaki gayem, o mübarek insanları önce kendime ,sonra da okuyan değerli arkadaşlara bir kere daha hatırlatmak.
Ülke var olma savaşı veriyor! İmkanlar kısıtlı, yok denecek kadar az. Her köy kasaba,şenlik havasında .Tedarik edebildikleri ,buğday ,un, çökelek ,yağ gibi nevalenin yanında,her ev canlarını gönderiyor!Bizim şimdi:
-Daha bunlar çocuk diye, alış verişe göndermeye kıyamadığımız, on iki on üç yaşındaki kuzularını, bu güzel vatanı korusunlar diye, koç gibi kınalayıp orduya katıyor. Her köy kasaba
şenlik havasında, askerlerini gönderiyor şehit olmaya!!!
Büyük Başkomutan şöyle sesleniyor:
-Efendiler, ben size taarruz etmeyi değil, ölmeyi emrediyorum!
Bir tek gaye var, ne pahasına olursa olsun, vatan kurtarılmalı!Herkes yardan,serden geçmiş,tek gaye,düşmanı Gelibolu’dan püskürtmek,bu güzel vatanı,düşman çizmesinden kurtarmak.Canlarından vazgeçiyorlar, bu mukaddes dava uğruna!
Eğer bugün, dalgalanan nazlı bayrağımızın gölgesinde,huzur ile yaşıyorsak, bu yüce şehitlerimizi, isimli isimsiz kahramanlarımızı,yalnızca 18 Mart’larda, 30 Ağustoslar’da, 29 Ekim’lerde değil her zaman dualarımızda analım,şükranlarımızla yad edelim.
Belki onların yüzü suyu hürmetine, Rabbim bizlere, yine huzurlu,çekişmesiz tek yumruk olarak, birbirini seven sayan, kardeşçe duygularla yaşama imkanı verir.