Çocukluğumun akranlarımdan farklı geçtiği bir dönemden başlayıp bugüne kadar devam ede gelen bir yaşam öyküsü yazacağım.
Baba yoksuldur elinden çifçilikten başka iş gelmez yada yapmaz,anne istanbul görmüş hiç alışık olamadığı bir ortama gelin gelmiştir.İki farklı kültür ve zıtlıklarla dolu bir evlilik yapmışlardır, hiç anlaşamazlar sürekli kavga ve çatışma içerisindedirler aralarında yaşfarkı vardır baba ikinci evlilik yapmıştır.
Görenlerin üstümüze göçecek diyerek korktuğu bir evde yaşam sürdürürler, aradan biryılı geçkin birsüre geçer ve çiftin bir erkek çocukları olur, aradan geçen üç yılın ardından baba çocuktan medet (yardım) beklerve bu andan itibaren çocuğun hayatındaki farklılık başlamıştır. geçim kaynaklarından biri olan bir çift öküzü ve iki üç adedi geçmeyen koyunu otlatacaktır, fakat çocuğun gözü hep akranlarında oyundadır ama bir türlü oyunla barışık olamaz, oyun hep ona dargın ve uzaktır adeta kaçıyordur çocuktan dördüncü yılda bir erkek çocuk daha dünyaya getirir anne bu çocukla beraber aradakisevgi paylaşımı ve hoşgörü ültiması daha çok ikinci çocuktan yana kullanılır.
Yazları tarlada, harmanda geçer baba iş bahanesi yapar su gelecek, öküzlerle koyunlar otlatılacak bütün bunları ilk çocuğa yükler çünkü o büyüktür 4-5 yaşlarındaki bir çocuk ne kadar büyükse üstelik çocuk itiraz edeck olsa önce ikna yolu olmadı zoraki bir yaptırım uygulanır,akranları çeşitli oyuncaklarla oyun grupları kurup oynaken zavallı çocuk neler yapıyordu, bununla sınırlı değil sahip olamadığı hayvanların verdiği zarardan dolayı dayakların en şiddetine maruz kalıyordu savunmasızdı güçsüzdü. koca koca insanlar güçlerini deniyorlardı belkide.
bir 5- 6 sene böyle geçmişti,bazı geceler anneyle babanın kavga gürültüsüne uykudan uynır ağlardı fakat onu duyan olmazdı.
"devamını yazacağım ve bu kavgaların sonucunu ve pisikolojik etkilerini ayrıca yazacağım"