Nedir bu yalnızlık?
Kendisini anlamak bir yana yazarken bile hata yaptığımız.
İster yalnız ol ister yanlız.
İçinde ki huzuru hissedebilirsen eğer ne anlamı var imla hatasının.
Yalnızlık esasın da yalın olmaktan gelir. Sade, temiz ve el değmemiş bir benlik özlemine olan kaçıştır yalnızlık.
Asla yenilgi kabulu sonrası sığınılan bir liman olmamlıdır.
Aksine en mutlu an da yalnızlığa koşabilmeliyiz.
Bizi teselli etmeyi bekleyen bir vicdan sızlatma duvarı değildir ki yanlızlık.
Ama öyle mi ! en güzel duyguların verdiği o sevinci gider ellerle paylaşırız. Aklımızdan bile geçmez yatağımızın başucun da sabırlı biri gibi bizi bağrına basmaya her zaman hazır olan ayrılıkla paylaşmak bu tebessümü.
Bilmeyiz ki o dur aslında bizim güzel heyecanlara kapılmamızın sebebi. Bir birliktelik iki yalnızın ortak bir yalnızlıkta buluşması değil mi? İnsanlar yalnız oldukları için birbirlerine ihtiyaç duyar aslın da. Yani olmasa yalnızlık olmaz bu sevdalar da...

Hangimiz bir ilişkisini yalnız kalmak için bitirdi şimdiye kadar ? Hep biten bir ilişki sonrası yalnız kalmadık mı?
Peki o uğruna bizi anne yüreği gibi sarmaya hazır yalnızlığı terkettiren birliktelikler ? Yalnızlığın boynu büküklüğüne bakmadan seçtiğimiz ilişkiler ?
Onları da yalnızlık gibi bıraktığımız da beklerler mi yalnızlık gibi bıraktığımız yerde ? ve yalnızlığın o her geri dönüşümüz de yüzünde ki mutluluğu bizi terslemeden kabul etme lüksünü gösterirler mi bize ?
Peki ne zaman bizi bırakır yalnızlık hiç düşündün mü ?

Bizden ayrılma zamanı için kim seçer ölümü ?