0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
872
Okunma
Gün batımı saatleriydi. Hava soğuk ve puslu. Güneş kızıl saçlarını gökyüzüne savurmuş batıya doğru arkasına bile bakmadan gidiyor ve beni tek başıma bırakıyordu. Oturduğum bankda arkamda ait olmadığım bir dünya önümde köpürüp duran deniz. Gözlerimi iyice açarak derin derin doldurdum hayatı içime. Sonra havası boşalan balon misali savrularak yaslanıp arkama bırakıverdim geriye kalanları hayattan. Sabahın ilk ışıkları ile çöpçüler toplamış bıraktıklarımı. O günden sonra düşünecek hiç bir şeyim kalmadı hayata dair.
