Geçtiğimiz hafta, inanılmaz bir koşturma içinde geçti. Kendi kendime dedim ki, “ Bugün, hiçbir iş yapmayacağım. Hiçbir yere gitmeyeceğim. Evimde keyif yapacağım.”

Bu kararla, bu sabah geç kalkmayı planlıyordum ki; “ Kırk yılda bir beynamaz onu da şeytan komaz “ misali cep telefonum çaldı. Ablama kızamadım çünkü; o saatte yatıyor olmam mümkün değil. Haklı kızcağız.

Konuştuk, kapattık telefonu. “ Hadi kızım kalk bakalım. Bunun arkası kesilmez şimdi.” Dedim.

Sabah uyanan bir insanın rutin işlemlerini yerine getirdikten sonra gazetemi aldım kapıdan. Sonra mutfağa geçip çayımı koydum ateşe. Mutfağımın ortasında, masa gibi bir bankom var. Kahvaltımı orada yapıyorum. Ocak elimin uzanma mesafesinde. Hiç kalkmadan çayımı tazeleyebiliyorum. Sol tarafa da gazetemi açıyorum. Hem okuyor hem de çayımı içip, kahvaltımı yapıyorum. Keyif yani.

Bazı sabahlar, kalktığım andan itibaren, sözcükler uçuşmaya başlıyor aklımda. Dizi dizi cümleler. Bir kelime yakalıyor beynim. Üstüne yazıyor da yazıyor. Böyle günlerde gazetenin yerini dizüstü bilgisayarım alıyor. Bir word sayfası açıyorum. Alt alta yazıyorum, aklımın yakaladıklarını.

Bu sabah yakaladığı kelime “ Sevgi “ oldu. “ Ya bir sus da şu gazeteyi okuyayım. İkinci çay faslında yazacağım bütün söylediklerini. “ dedim ama kime laf anlatıyorsun? İnat.

Çaresiz aldım bilgisayarı geldim mutfağa.

O söyledi ben yazdım. Bazen ben sordum, o yanıtladı. Bazen o sordu, ben yanıtladım.

-“ Sevgi “ ..İlk aklına geleni söyle bakalım.
-Huzur.
-Huzur?
-Güven.
-Güven?
-Sadakat.
-Hepsi?
-Mutluluk
- Pekala,çok bilmiş aklım. Sorma sırası bende. Şuna yanıt ver bakalım: Madem ki Sevgi bütün bunların toplamı ve çıkan sonuç: Mutluluk. Neden mutsuz bütün sevenler ve sevilenler?
- Hımmm…Tamam bir dakika izin ver. Düşüneyim.
- E hadi ama..Çok düşündün.
- Ya sen abuk, sabuk sorular soracağına bir çay koysana kendine. Bak, bardağın boşalmış.
- Ne olduuuu??? Tıs oldun değil mi?
- …………

…/…

Sahiden hiç düşündünüz mü? Sevgi, mutlu olunması gereken bir duygu. Seven ve sevilen için. Üstüne şiirler yazılan, methiyeler düzülen, illa ki yaşayalım diye peşi sıra koştuğumuz bir duygu.

Hadi çok uzağa gitmeyelim. Site’ye bakalım. Genel olarak ama. İstisnaları çıkartarak.

Mutlu bir aşk şiiri var mı?
İçinde “ Sevgi “ geçen mutlu bir yazı?
Sevdiğine sitem etmeyen bir sevgili var mı?
Neden? Diye sormayan var mı?

…/…

Neden?...

…/…

Çok zaman önce bir film izlemiştim: Aşk Her şeydir. Libby, yıllar önce, aristokrat bir ailenin oğluna aşık olur. Muhteşem bir aşk yaşarlar. Fakat aile Libby’i oğullarına layık görmez ve yolları ayrılır. Kızlarının babasını tanımak için girişimleri sonucu yolları tekrar kesişir. Aristokrat erkek yine bir yol ayrımındadır. Ya sevdiği kadına gidecek ya da görevlerini yerine getirecektir.

Annesi oğluna şöyle der: " Tüm bunlar için neyi feda edeceksin, biliyor musun? Kalbini......."

…/…


Neden sorusunu sormamak için düşünmemiz gereken bu olabilir mi?

“ Ne için, neyi feda ettiğimiz.”


Eser Akpınar
İzmir
09.03.2010