Şimdi silip, kazıyıp seni kalbimden yıllarca, yollarca, aşklarca önceye gittim. Sonra yeniden gelip bugüne; aynı şekilde gittim, senden ve tükenmiş ve tutsak almak için herşeyi yapabilecek nezarethanenden…

Gözyaşlarımı akıtırken ben Asi’ye; tersine akıyordu Asi bana inat bir coşkuyla. Ülkemin sulanmamış topraklarını sulayarak. Fırat’a, oradan Dicle’ye, oradan bilinmezliğe akıyordu işte kendi bilmişliği ile nehirlerce uzaklığa…

Sorsan o ne bilirdi ki aşkı, hüznü, yaşanmışlıkları… Hipogratça bir dilde seni tıbben ve anatomik olarak taımaya, ruhsal olarak yaşamaya, dinsel olarak anlamaya çalışırken başaramadığım başarılarımla, başarılı bir hayat sürmeyi başarmaya çalıştım. Hayatım; Asi’den Kızılırmak’a akarken…

Öylesine bir akşamdan; öyle olmuş bir güne başladım işte dakikalar önce. Ben saniyeler önce ömrümün en temiz yeni sayfasını açtım ve bak siyah bir kurşun kalemle karalıyorum canıma minnet… Şimdi; “ hayat beni alt” etsinde görelim bakalım. Yeni sayfalarım, yeni umutlarım, hayallerimle başladım ben bu güzel ama ürpertici güne. Bak gözlerime, tüylerime, tenime bak. Hayat karşısında nasılda disiplinli bir terbiyesizlikle “ hazır ol’a” geçmiş, alay eder gibi bakıyor gözlerimin en derinine…

Şimdi göster deseler o dilberden ne kaldı geriye; açarım avuçlarımı umutsuzluğu bitmiş bir hiçlikle ve ; “işte, bu kaldı geriye o dilberden. Bir boşluk, bir hiç ve kahredilmiş birkaç dakika, belki saat, belki de ay…” . Hadi hayat; şimdi de alay etsin benimle; tam da ben yeniden başlamışken kendilerine…

Artık hayat değil, umutlar, hayallermiş bizi yaşatan diyorum. Şimdi ben hayatın ta… Koyarken bir elimde sigaram, bir elimde kadehim; “bir gol daha attım hayata” diyerek kahkahalarla yoluma devam edeceğim. Kırıklar, parçalar ve yırtılmış kâğıtları bir köşeye süpürerek… Aslında tüm bunları yapışımın nedeni; âşık olmamdı hayata ve ben bu aşkla âşık olmuştum; âşık olunası en güzel insana…

Şimdi bitir deseler bu yazıyı; bitireceğim. Ansızın yarım bırakılmış bir hayata, devem niteliği olan bir başka yazıda, yeniden susturulana dek; susacak bu tükenmez kalemin tükenmiş ucu… Hayatı bir başka temiz sayfaya erteleyerek çekiliyorum hayatın bu paragrafından…

FMÜ’den tükenmiş bir sayfa hayat daha…