Vampirler kana susayan gibi susadım sana... Susuyorum... Tıpkı vampirler gibi! Her akşam gelince, gün dönünce, hava karalınca, susuyorum... Başım dönüyor, gözüm karalıyor ve... Seni istiyorum. Kırmızı kan gibi seni yudum-yudum içip canıma çekmek istiyorum. Sesini duyup gözlerine bakıp onlarda batmak istiyorum... Ama sen yoksun ve canım çok acıyor. Demekki aşk dediğin buymuş... Bir gün mutlu eder, bir gün kırarmış. Mutlu etmesi hayata yeni bir hayat katarmış ama... Ama kırması da öldürecek kadarmış... Hani seni hiçbir zaman kırmam demiştin ya, bir damla göz yaşın için dünyanı yıkarım demiştin ya... Şimdi her gün ağlıyorum sayende haberin var mı? Her gün seni deliler gibi özlüyorum. Her sabah gözlerimi açıp yataktan "of yar ya ne zaman unutacam seni ben?" diye kalkıyorum. Biraz geçiyor. "Galiba seni unutmaya başladım" söylüyorum kendi kendime. Ama yine her gece göz yaşlarımın içinde boğula-boğula belki rüyamda seni görürüm diye gözlerimi kapıyorum... Bu özlem bitmezki... Bu dert bitmez bu kalp seni unutamaz attığı sürece. Çünkü sen anlamasan da o şimdi sadece senin için atıyor. Çok tuhaf bişey aslında. Seni tanıdığım güne kadar nasıl yaşıyordum sensiz şimdi niye yaşayamıyorum, sensiz nasıl yaşayacağımı tahmin edemiyorum. Çünkü sinemdeki kalp artık benim değil bana ait değil beni dinlemez oldu. Dayanamıyorum artık bu hasrete. Nefesim kesiliyor... Bak gururum bile elden gitti. İçim yanıyor. Seni sensiz yaşamak öldürüyor beni her gün. Lütfen duy sesimi, ey yar! Ve bil ki, her gün aşkından cehennem ateşlerinde kömür gibi sönmeden yanıp yanıp tutuşsam da, hasretin beni içimden alev-alev yakıp kavursa da, bir gün beni gerçekten seveceksense, mahşere kadar yanmaya hazırım...