Sevgiliye dair söylenmemiş ne kadar söz varsa sana yüklüyorum bu akşam tüm heceleri.Sen diye başlamayı hayal bile etmezken cümlelere,geçmişin gölgesi takılıyor düşüncelerime.Sevgilim diye başlamaktan korktuğum ama sen diye başladığım sözler sıralanıyor kalemime.Yağmur yağıyor sensiz yine bu şehre,eski günler aklıma geldi de birden nasıl dolaşırdık saatlerce el ele,göz göze.Saklanmak için kapalı bir yer arayıp duran,aceleyle koşturanları görmezden gelip,yağmurun yağmasını isterdik sevgimizi müjdelercesine.Şimdilerde camdan bile bakamıyorum,çeviremesem de gözlerimi pencereden,sensizliği anlatır bana yere düşen her yağmur tanesi.Anılarımı canlandırıverir rüzgarın yankılanan sesi,sertliği..Bi bilsen ne çok özledim seni,sesini,ellerini,gözlerini .Görmezden gelemiyorum artık önümden tek tek geçen herkesi.Sanki seni bana sorarmışcasına bakıyor hepsinin gözleri.Diyemiyorum hiç birine bir zamanlar sevgimizi müjdeleyen yağmur taneleri,şimdilerde senin yokluğunda kirletti sevgimizi..Bi bilsen kayboluşlarım da umudum olduğunu varlığının,nefes alışının.Ne acılar yaşatsan da sevdan ağrıtır düşündükçe sol yanımı,hiçbir hasret yağmuru söndüremez ki bu yangınımı..

Bir zamanlar deli gibi sevdiğim uğruna her çıkmaz yolu eşelediğim sevgilim,geçmişin ağır yükünü bana yükleyen,hatalarının bedelini bana hasretiyle ödeten sevdiğim...BUMU benim hakettiğim ,bana biçtiğin..