Bugün güneşin doğuşunu izledim.
Her yer çok sessiz ve zifiri karanlıktı.O siyahlık.görünmezlik canımı sıktı.
Benim senden önceki halim gibiydi.Yalnızlık hissi doldu içime.
Önce ufukta ince bir ip gibi kızıllık oluştu.Sonra o kızıl ışınlar fazlalaştı,birden ilk ışıklar
alaca karanlığı delmeye başladılar.Aynen seninle olup olmama kararsızlığım,tedirginliğim gibi,ne aydınlık ne karanlık bir ortam oluştu.
Ardından kızıl ve sarı ışınlar yavaşca etrafa yayılmaya başladı.Sanki birden bire herşey aydınlanıverdi.
kuşlar ötmeye başladı.Tüm canlıların sesi yükseldi.bitkiler yaprakları ve çicekleriyle güneşe doğru baktılar.
Senin sevginle benim ruhumun canlanması gibi.
Sen benim güneşimsin.Ben senin uydun dünyayım
Sen olmassan bende hiç bir şey yaşayamaz.Dünyamda su, toprak, tohum var.
güneş olmassa hepsi çürümeye mahkum.
Dünyana hoşgeldin GÜNEŞİM
Dünyamdan gökyüzüne baktığımda ayda var yıldızlarda,
Sen varken onlar görünemezler Güneşim.
Hep sana dönük yüzüm. Kendi etrafımda değil sadece senin etrafında dönüyorum.
mevsimim yok.gecem yok.
Ömrüm boyunca etrafında döneceğim.Hiç batma yaşam kaynagım.
GÜNEŞİM